Uhonorowani tytułem Zasłużony dla Powiatu Żnińskiego
Uhonorowani tytułem ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO
![dr_jerzy_hillemann.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/dr_jerzy_hillemann.png)
Dr Jerzy Hillemann urodził się w 1928 r. w Bydgoszczy. Studia medyczne rozpoczął w Poznaniu, a ukończył w Gdańsku. Swą przygodę Ze Żninem rozpoczął w 1953 r., początkowo jako praktykujący student, a w 1956 r. jako młody lekarz. Pracował na dwóch oddziałach: wewnętrznym i zakaźnym, pod okiem ordynatora Jerzego Tupikowa. Jerzy Hillemann miał szerokie zainteresowania. Pasjonowała go analityka medyczna i za namową ówczesnego dyrektora Jerzego Tupikowa podjął się rozszerzenia i unowocześnienia laboratorium medycznego, stając się jednocześnie jego kierownikiem i pracownikiem. Po ukończeniu specjalizacji został ordynatorem oddziału chorób zakaźnych. W tym samym czasie był młodszym asystentem na oddziale wewnętrznym pod bacznym okiem dr Klemensa Friedla. Po śmierci ordynatora Jerzego Tupikowa przejął jego obowiązki. Pomagał, wychowywał i wyuczył wielu lekarzy, będąc ich opiekunem, otwartym na ich problemy zawodowe i osobiste. Kilka lat pełnił obowiązki dyrektora Sanepidu. Osobiście nadzorował i czynnie uczestniczył w masowych badaniach w kierunku chorób układu pokarmowego. Jerzy Hillemann przez kilka lat pełnił funkcję Radnego Miejskiego i Radnego Powiatowego. Został odznaczony wieloma medalami i orderami państwowymi, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Rada Miejska w Żninie nadała mu tytuł honorowego obywatela Żnina.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 24 października 2006 r.
________________________________________________________________________________________
![paluki.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/paluki.png)
Kapela Ludowa „Pałuki” powstała 1972 roku z inicjatywy Zenona Kota. Działała wtedy przy PGR W Cerekwicy, później przeszła pod skrzydła Żnińskiego Domu Kultury. W początkowym okresie swej działalności kapela grała tylko utwory typowo ludowe, a występom muzyków towarzyszył niezastąpiony gawędziarz Ignacy Wysocki (który zmarł w 1987 roku). Z czasem skład zespołu się zmieniał, kapelę zasilali muzycy profesjonalni, zmianie uległ też repertuar. Obecnie kapela wykonuje muzykę ludową różnych regionów, nie tylko polską, a także utwory kompozytorów muzyki klasycznej, a nawet standardy jazzowe. Kapela, która osiągnęła wysoki poziom artystyczny, od lat zapraszana jest do uświetniania różnorodnych imprez w kraju, a także za granica. Muzycy koncertowali w Czechach, Rumunii, na Węgrzech, w Szwajcarii, Izraelu, we Włoszech, Danii, Libanie, Lichtensteinie, na Słowacji i na Litwie. W Lichtensteinie grała przed księciem Hansem Adamem II. Kapela grała też przed prezydentami Lechem Wałęsą i Aleksandrem Kwaśniewskim, kilkakrotnie uświetniając w Bydgoszczy uroczystości z udziałem głowy państwa. Dzięki wysokiemu poziomowi artystycznemu urozmaicała swoimi występami audycje radiowe „Lato z Radiem”, jak i telewizyjne „Kawa czy herbata” . W roku 1995 Kapela Ludowa „Pałuki’ odbyła tourne do Izraela, Libanu i na Wzgórza Golan zorganizowane przez Pomorski Okręg Wojskowy. Koncerty odbyły się dla wszystkich stacjonarnych tam żołnierzy kontyngentu ONZ. Muzycy zaprezentowali pieśni wojskowe i muzykę ludową różnych krajów. Kapela Ludowa „Pałuki” jest laureatem Międzynarodowego Przeglądu Kapel Ludowych w Toruniu, Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą oraz Międzyregionalnych Przeglądów Kapel, Gawędziarzy i Instrumentów Ludowych w Żninie. Obecnie Kapelę Ludową „Pałuki” tworzą: Andrzej Michalski – skrzypek i kierownik artystyczny zespołu, Wojciech Pełczyński (akordeon, śpiew), Dariusz Zygmunt (kontrabas) oraz klarnecista Jarosław Górny, który zastąpił zmarłego w zeszłym roku wieloletniego członka zespołu Ignacego Borkowskiego. Ubrani w stroje ludowe muzycy Kapeli są żywym symbolem kultury naszego regionu. Członkowie Kapeli uwiecznieni zostali w wykonanej przez Eugeniusza Izdebskiego szopie bożonarodzeniowej zamówionej przez parafię NMP Królowej Polski w Żninie.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 18 września 2008 r.
______________________________________________________________________________________________
![czeslaw_michalek.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/czeslaw_michalek.png)
Czesław Michałek urodził się 1 listopada 1919 roku w miejscowości Chomiąża Księża w powiecie żnińskim. Uczył się szkole podstawowej w Jadownikach. Następnie przez trzy lata uczęszczał do szkoły zawodowej w Żninie, gdzie zdobył zawód stolarza. Po szkole przeszedł dwuletnie przysposobienie obronne i pracował w stolarni. W maju 1940 został wywieziony do majątku w miejscowości Góra do prac polowych. Stamtąd uciekł do Barcina. W trakcie okupacji pracował w dwóch niemieckich stolarniach, został aresztowany i pobity przez gestapo. W latach 1938 – 1945 działał w straży pożarnej w Jadownikach, a w 1945 roku został przeniesiony do Ochotniczej Straży Pożarnej w Barcinie. Czesław Michałek pracował jako stolarz w stolarni Leona Strzeleckiego w Barcinie, PGR w Krotoszynie, prowadził stolarnię i tartak. W 1970 roku przeszedł na rentę. Czesław Michałek pełnił funkcje Prezesa i Naczelnika Ochotniczej Straży Pożarnej w Barcinie. Dożywotnio jest Honorowym Prezesem OSP Barcin. Od 20.06.1977 r. do 22.04.2006 r. pełnił funkcję Prezesa Zarząd Miejsko-Gminnego ZOSP RP. Brał udział w akcjach ratowniczych, zajmował się zapewnieniem bezpieczeństwa, propagowaniem idei pożarniczej, szkoleniem młodej kadry, działalnością kulturalno-oświatową i organizacją turniejów wiedzy pożarniczej. Za swoją ofiarną służbę w ochronie przeciwpożarowej i działalność społeczną otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń. Uhonorowany został Brązowym (1962), Srebrnym (1969) i Złotym (1974) Medalem Związku OSP za Zasługi dla Pożarnictwa. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1984), Złoty Znak Związku OSP (1987), Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza w uznaniu szczególnych zasług dla rozwoju i umacniania Związku oraz Medal zasłużony dla OSP Barcin (1998). W 2001 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski uhonorował Czesława Michałka Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. 19 maja 2006 roku Rada Miejska w Barcinie Uchwałą nr XLVIII/299/2006 nadała panu Czesławowi Michałkowi tytuł Zasłużony dla Gminy Barcin. W dwa lata później, 18 września 2008 roku Rada Powiatu w Żninie podjęła Uchwałę Nr XVI/113/2008 w sprawie nadania panu Czesławowi Michałkowi tytułu „Zasłużony dla Powiatu Żnińskiego”. Zmarł 7 marca 2014 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Barcinie.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 18 września 2008 r.
_______________________________________________________________________________________
![feliks_malinowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/feliks_malinowski.png)
Feliks Malinowski od 1958 roku mieszkał w Żninie będąc wielkim miłośnikiem i propagatorem Ziemi Pałuckiej. Opracował i wydał szereg publikacji, m.in. "Diabeł Wenecki i inne legendy pałuckie", "Górnictwo soli w rejonie Wapna". Był autorem filmu krajoznawczego "Na szlaku turystycznym Pałuk" oraz współautorem kilku składanek fotograficznych o Żninie i okolicy. Jako gawędziarz regionalny propagował Pałuki w radiu i telewizji. Współpracował z różnymi czasopismami turystycznymi. Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego oraz członkiem Żnińskiego Towarzystwa Kulturalnego. Przy jego udziale powstała działająca w Żninie Fundacja "Dar serca". Jako esperantysta uczył tego języka w Tanzanii. W Biurze Turystycznym ESPERANTOTUR pilotował wycieczki do różnych zakątków świata.. W języku esperanto publikował również materiały o Pałukach. Przez długie lata pracy jako pedagog zaszczepiał w młodzieży szkolnej zamiłowanie do odwiedzania różnych zakątków Polski poprzez organizowanie obozów wędrownych. Pan Feliks Malinowski został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaczeniami resortowymi i innymi, tj. Złotą Odznaką Zasłużony Działacz PTTK, Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony dla Gminy Żnin.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 15 września 2009 r.
____________________________________________________________________________________
![moniuszko.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/moniuszko.png)
Stowarzyszenie Śpiewacze Chór Męski im. St. Moniuszko (Chór "Moniuszko") założony został w dniu 7 lutego 1909 roku w Żninie jako „Koło Śpiewackie Polskie”, którego głównym celem było podtrzymywanie przez śpiew ducha narodowego, nauka mowy polskiej, tradycji i patriotyzmu. Już w następnym roku Koło przystąpiło do Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego – Okręgu XII Wągrowieckiego, a w Żninie odbyły się pierwsze „zawody” z udziałem chórów okręgu wągrowieckiego oraz zespołów z Poznania i z Bydgoszczy. W czerwcu 1914r. Koło brało udział w Poznaniu w X Walnym Zjeździe Śpiewackim z udziałem 91 Kół związkowych oraz chórami z Westfalii, Nadrenii i Górnego Śląska. Również w 1924r. Koło nasze brało udział w XI–tym Zjeździe Śpiewackim Wielkopolskim, a II–gim Wszechpolskim w Poznaniu. W tym samym roku z okazji 15–lecia Koła został poświęcony sztandar chóru, a jego fundatorem było społeczeństwo m. Żnina. 1925r. miał miejsce pamiętny koncert, podczas którego chórem gościnnie dyrygował sam F. Nowowiejski. Wojny światowe 1919 i 1939 roku wstrzymały „żnińskie muzykowanie”. Podczas okupacji hitlerowskiej wielu członków chóru walczyło na różnych frontach, a ci którzy pozostali w mieście z narażeniem życia bronili jego pamiątek. Po odzyskaniu niepodległości na Pałukach znów ożywił się ruch śpiewaczy. Pierwszy koncert w powojennej Polsce wywołał duże zainteresowanie miejscowego społeczeństwa, a do repertuaru włączono utwory St. Moniuszki, którego chór obrał sobie za patrona. W okresie międzywojennym i po wojnie zespół pracę na niwie śpiewaczej poszerzył o wystawianie sztuk teatralnych i operetek. Przedstawienia te zyskiwały sobie szerokie kręgi odbiorców. W ponad 50-letnią historię powojennej Polski żniński „MONIUSZKO” wpisał się jako aktywny uczestnik wszystkich ważnych uroczystości i rocznicowych obchodów na terenie miasta i oddziału PZChiO. Równocześnie dobrze reprezentował się podczas regionalnych i ogólnopolskich konkursów i festiwalu. Swój kunszt artystyczny miał również przyjemność zaprezentować dwukrotnie (1994 i 1996) w Holandii, a w 1998r. na Litwie. Chór „Moniuszko” za swoją bogatą organizacyjno-artystyczną pracę otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, a w śród nich tak ważne jak: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki, I miejsce na Ogólnopolskim Cukrowniczym Festiwalu Zespołów Artystycznych, II miejsce (2-krotnie) w Ogólnopolskim Konkursie Chórów Społemowskich, Puchar Wojewody (6-krotnie), w Konkursie Chórów o Puchar Wojewody Bydgoskiego i Marszałka woj. kujawsko-pomorskiego, Medal „Za szczególne zasługi dla woj. bydgoskiego”, Złota Odznaka Zarządu Głównego „SPOŁEM”, medal Żnińskiego Towarzystwa Kulturalnego im. T. Małachowskiego oraz Odznakę Honorową Złotą z Wieńcem Laurowym Polskiego Związków Chórów i Orkiestr. Na przestrzeni 90-letniego istnienia zespół w okresie przedwojennym utrzymywał się z własnych składek, organizowanych zabaw i balów oraz ofiarności społeczeństwa, a w latach powojennych działał pod patronatem Klubu Sportowego „Pałuczanka” (1945-1948), Cukrowni w Żninie (1948-1951), PSS „Społem” w Żninie (1951-1993) i od 1993r. Urzędu Miejskiego w Żninie. Chór bierze udział w Ogólnopolskich Spotkaniach Chórów Męskich. Co 5 lat w sposób bardzo uroczysty obchodzi swój jubileusz. Jest stałym wykonawcą na grudniowych koncertach w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Z koncertami kolęd regularnie odwiedza zaprzyjaźnione domy pomocy społecznej. Obchodząc święto św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej, corocznie chór przygotowuje nowe utwory sakralne na tę okazję. Jest bardzo aktywnym propagatorem kultury Pałuk w Polsce i za granicą.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWAITU ŻNIŃSKIEGO: 15 września 2009 r.
___________________________________________________________________________________
![irena_starczewska.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/irena_starczewska.png)
Irena Starczewska jest absolwentką Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu, gdzie uzyskała tytuł magistra ekonomii. W latach 1972 - 1974 pracowała w Narodowym Banku Polskim - Oddział w Żninie. W 1974 roku została powołana na stanowisko Kierownika Banku. Do dnia dzisiejszego pełni funkcję Prezesa Zarządu Banku Spółdzielczego w Żninie. Jest inicjatorką połączenia banków z Gąsawy, Łabiszyna oraz ze Żnina w Bank Spółdzielczy "Pałuki". Pani Irena Starczewska pracę zawodową doskonale łączy z pracą społeczną. Przyczyniła się do utworzenia Uniwersytetu III - go Wieku w Żninie, przewodniczyła Radzie Fundacji "Dar Serca". Jako Prezes Banku Spółdzielczego "Pałuki" wspiera finansowo przedsięwzięcia służące całej społeczności lokalnej. Pani Irena Starczewska za swoją działalność została odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym i Złotym Krzyżem za zasługi w rozwoju Spółdzielczości Bankowej im. Ks. Piotra Wawrzyniaka. Otrzymała również wyróżnienia w postaci przyznania tytułu "Zasłużony dla Gminy Żnin", Zasłużony dla bankowości RP oraz Zasłużony dla rolnictwa.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 5 listopada 2010 r.
____________________________________________________________________________
![zdzislaw_malecki.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/zdzislaw_malecki.png)
Zdzisław Małecki swoją karierę zawodową rozpoczął w 1955 roku jako nauczyciel historii. W 1970 roku podjął pracę na stanowisku kierownika Wydziału Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Żninie. Z jego inicjatywy powołana została szkoła specjalna dla młodzieży z obniżoną sprawnością intelektualną oraz wybudowano nowe obiekty szkół na terenie Powiatu Żnińskiego. W latach 1974 - 1975 pełnił funkcję Dyrektora Biura Powiatowej Rady Narodowej, natomiast od 1975 roku objął stanowisko I Sekretarza PZPR. Dzięki jego operatywności nastąpił dynamiczny rozwój miasta. W tym czasie wybudowano m.in. oczyszczalnię ścieków, ciepłownie miejską, dworzec PKS, zakład SPOMASZ oraz halę sportową. Pan Zdzisław Małecki od wielu lat aktywnie działa w Polskim Towarzystwie Turystyczno - Krajoznawczym. Aktualnie pełni funkcję wiceprezesa Pałuckiego Oddziału PTTK w Żninie. Niniejszy Oddział organizuje konkursy (m.in. pn. "Poznajemy Ojcowiznę ") oraz imprezy cykliczne. Największą wśród nich jest Ogólnopolski Zlot Turystów "Jesień na Pałukach" oraz "Pałuckie Dni Turystyki". Pałucki Oddział PTTK prowadzi również dom wycieczkowy. W ostatnich latach przeprowadzono modernizacje ośrodka. Ogromne znaczenie dla rozwoju turystyki w regionie miała inicjatywa podjęta przez Pałucki Oddział PTTK wspólnie ze Starostwem Powiatowym w Żninie dotycząca oznakowania Szlaku Piastowskiego na terenie Powiatu Żnińskiego. Profesjonalizm, zaangażowanie oraz wytrwałość w wieloletnich działaniach na rzecz rozwoju regionu oraz rozpowszechnianie wiedzy o Pałukach przez Pana Zdzisława Małeckiego budzą uznanie społeczne. W związku z powyższym Pan Zdzisław Małecki za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz medalem Komisji Edukacji Narodowej. Uzyskał tytuł zasłużonego przewodnika PTTK oraz otrzymał medal "Za zasługi w popularyzacji turystyki", przyznany przez Ministra Sportu i Turystyki.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 5 listopada 2010 r.
____________________________________________________________________________
![dar_serca.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/dar_serca.png)
Fundacja "Dar Serca" powstała z inicjatywy lek. med. Haliny Malinowskiej, która chciała zachować pamięć syna Piotra Malinowskiego, zmarłego na białaczkę w 1987 r. Fundacja "Dar Serca" została powołana, aby nieść pomoc dzieciom i rodzinom będącym w trudnej sytuacji materialnej. Cele te realizowane są poprzez m.in. przyznawanie stypendiów uczniom wyróżniającym się w nauce, udzielanie zapomóg rodzinom dotkniętym nagłymi przypadkami losowymi, pomoc w leczeniu i rehabilitacji osób chorych. Dnia 29 października 2009 r. Fundacja "Dar Serca" została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego jako Organizacja Pożytku Publicznego.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 5 listopada 2010 r.
____________________________________________________________________________
![michal_joachimowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/michal_joachimowski.png)
Michał Joachimowski (1950 – 2014) – polski Lekkoatleta, Olimpijczyk, Pałuczanin
Urodził się 26 września 1950 roku w Żninie. Kariera i droga do sukcesów, które ciągle mogą stanowić inspiracje dla kolejnych pokoleń sportowców, rozpoczęła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Braci Śniadeckich w Żninie, gdzie dostrzeżono talent Pałuczanina. Hart ducha oraz wola świadomego życia zaprowadziły trójskoczka nie tylko do spełnienia ambicji dwukrotnego startu w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972 r.) oraz Montrealu (1976 r.), ale pozwoliły mu wyznaczać kolejne ambitne cele i osiągać najwyższe laury. Najbardziej zapamiętanym jest ten z roku 1974, kiedy to ustanowił rekord świata w hali, skacząc 17.03 m, podczas odbywających się w Göteborgu Mistrzostw Europy. Wynik ten jest do dziś, po z górą 50-ciu latach oficjalnym rekordem Polski. Posiadając wiele tytułów mistrzowskich, poczynając od dziewięciokrotnego Mistrza Polski, Mistrza Uniwersjady po Mistrza Europy zawsze identyfikował się z miejscem urodzenia, z dziedzictwem Pałuk. Wartości, którymi kierował się w życiu sportowym pozwoliły Michałowi Joachimowskiemu z powodzeniem zająć się działalnością społeczną i polityczną. Po zakończeniu aktywnego uprawiania sportu pełnił funkcję Wicewojewody Bydgoskiego, a następnie Wicewojewody Kujawsko – Pomorskiego. W 2001 roku został odznaczony medalem Kalos Kagathos, przyznawanym wybitnym sportowcom, którzy w uprawianych dyscyplinach osiągnęli co najmniej poziom mistrzostwa na skalę krajową, a później zdobyli wybitną pozycję i uznanie poza sportem. Odznaczony został także Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Z wykształcenia był prawnikiem – radcą prawnym. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zmarł 19 stycznia 2014 roku w Bydgoszczy.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 15 września 2011 r.
__________________________________________________________________________________________
![lks_gasawa.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/lks_gasawa.png)
Ludowy Klub Sportowy Gąsawa powstał w 1969 roku. W swej ponad 40-letniej działalności zapisał się złotymi zgłoskami w historii hokeja na trawie. Klub z Gąsawy zdobył ponad 50 medali Mistrzostw Polski m.in. złoty medal juniorów na Mistrzostwach Polski (1982), srebrny medal seniorów na Mistrzostwach Polski w Poznaniu (1992), złote medale juniorów (1998) i juniorów młodszych (2000) na hali w Toruniu, złoty medal podczas Mistrzostw Polski Juniorów na hali (2002), brązowy medal seniorów LKS Gąsawa na Mistrzostwach Polski na hali czy też 2 złote medale drużyny Oldboys na Mistrzostwach Polski na hali w Gąsawie i boisku w Stęszewie. Klub wychował wielu zawodników grających w reprezentacji Polski w różnych kategoriach wiekowych, którzy brali udział w Mistrzostwach Europy i Igrzyskach Olimpijskich. Decyzją dziennikarzy został wybrany w roku 2002 i 2004 najlepszym klubem województwa kujawsko-pomorskiego. Uczestnicząc w rozgrywkach hokeja na trawie wszystkich kategorii wiekowych LKS Gąsawa od wielu lat rozsławia Powiat Żniński w kraju jak i poza jego granicami.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 15 września 2011 r.
_________________________________________________________________________________________
![lks_rogowo.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/lks_rogowo.png)
Ludowy Klub Sportowy Rogowo powstał wiosną 1947 roku dzięki inicjatywie Klemensa Maciaszczyka. Do dnia dzisiejszego klub jest liczącym się w Polsce ośrodkiem hokeja na trawie i kuźnią talentów dla większych zespołów czy też kadry narodowej. W swej ponad 60-letniej historii zespół z Rogowa zdobył ponad 30 medali Mistrzostw Polski w tym: 7 złotych, 9 srebrnych, 16 brązowych, natomiast w rozgrywkach Halowych Mistrzostw Polski 7 medali: 1 złoty, 2 srebrne i 4 brązowe. Z Rogowa pochodzi 5 olimpijczyków: Włodzimierz Stanisławski (Moskwa, 1980), Zbigniew Rachwalski (Moskwa, 1980), Andrzej Mikina (Moskwa, 1980), Danuta Stanisławska - Dembna (Moskwa ,1980) oraz Zbigniew Juszczak (Sydney, 2000). LKS wychował również wielu wybitnych reprezentantów Polski, którzy rozsławiają Powiat Żniński na całym świecie. Uczestnicząc w rozgrywkach hokeja na trawie wszystkich kategorii wiekowych LKS Rogowo od wielu lat rozsławia Powiat Żniński w kraju jak i poza jego granicami. Zawodnicy rogowskiego klubu w ciągu prawie 65-lecia istnienia występowali na boiskach całej Europy, Azji (Pakistan, Indie, Malezja, Japonia), Oceanii (Australia, Nowa Zelandia), Ameryki Północnej (USA) i Południowej (Argentyna) oraz Afryki (Egipt, RPA).
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 15 września 2011 r.
__________________________________________________________________________________
![eugeniusz_izdebski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/eugeniusz_izdebski.png)
Eugeniusz Izdebski był absolwentem Zasadniczej Szkoły Drzewnej w Łabiszynie. Przygodę z rzeźbą rozpoczął w 1971 roku wystawą w Bydgoszczy. Od tego momentu artysta prezentował swoje prace na wystawach, konkursach plastycznych oraz jarmarkach. Niektóre prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Toruniu, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Muzeum Regionalnego w Wągrowcu i Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie, a także w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą. Inspiracją dla Jego twórczości były przede wszystkim tradycje regionu pałuckiego oraz miejscowego folkloru. Na trasie Szlaku Piastowskiego można spotkać kilkanaście tzw. witaczy wykonanych przez artystę z ogromnych pni drewna. Pan Eugeniusz Izdebski pracował również jako pedagog. Pierwsza pracownia, założona została przez niego w 1979 roku i działała w Szkole Podstawowej nr 1 w Żninie, przez kolejne lata prowadził Pałucką Pracownie Rzeźby przy Żnińskim Domu Kultury. Uczniowie Pana Eugeniusza Izdebskiego brali udział w plenerach, wystawach i konkursach sztuki ludowej, zdobywając w nich najwyższe miejsca. Wychowując przyszłe pokolenia artystów współpracował z wieloma instytucjami kulturalnymi. Był członkiem Żnińskiego Towarzystwa Kulturalnego, aktywnie uczestnicząc w pracach Zarządu. Za swą działalność twórczą, społeczną i wychowawczą uhonorowany został odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury oraz otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, medal Zasłużony dla Miasta Żnina z wpisem do "Księgi Zasłużonych", Srebrną Odznakę "Popularyzator Wiedzy" i medal Honorowy Kujawsko - Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego. Twórczość artysty przyczyniła się do popularyzacji folkloru pałuckiego, a tym samym Powiatu Żnińskiego w kraju i zagranicą.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 28 września 2012 r.
_____________________________________________________________________________
![andrzej_jankowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/andrzej_jankowski.png)
Andrzej Czesław Jankowski był absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Zamiłowanie do sportu, a w szczególności do żeglarstwa towarzyszyło mu od najmłodszych lat. Jako sportowiec osiągał sukcesy, m. in. na Mistrzostwach Polski w Kruszwicy oraz w żeglarstwie lodowym. W dużej mierze to właśnie Jemu Powiat Żniński zawdzięcza rozwój sportów wodnych. W 1972 roku był jednym z założycieli Międzyszkolnego Klubu Żeglarskiego w Żninie, w którym przez 32 lata pełnił funkcje Prezesa. W trakcie jego działalności w Międzyszkolnym Klubie Żeglarskim blisko 2 tysiące młodych ludzi poznawało tajniki żeglarstwa. Innymi działaniami inicjowanymi przez Pana Andrzeja Czesława Jankowskiego były na terenie Powiatu Żnińskiego m. in. Międzynarodowe Regaty Windsurfingu w 1976 roku, a przede wszystkim Zawody Motorowodne w Żninie, które spotkały się z wielkim zainteresowaniem ze strony społeczności lokalnej. Mistrzostwom towarzyszyło szereg imprez kulturalnych, a Powiat Żniński promowany był zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Pan Andrzej Czesław Jankowski odznaczony został Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej oraz odznaczeniami resortowymi, w tym Honorową odznaką "Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego".
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 28 września 2012 r.
____________________________________________________________________________
![czeslaw_michalski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/czeslaw_michalski.png)
Czesław Michalski jest założycielem i Prezesem działającego od 1990 roku Piechcińskiego Bractwa Kurkowego. Dzięki jego zaangażowaniu powstała w Piechcinie siedziba organizacji i w pełni wyposażone zaplecze do uprawiania sportów strzeleckich. Jako miłośnik tej dyscypliny do dziś bierze udział w zawodach sportowych z zakresu strzelectwa sportowego, na szczeblach wojewódzkich i ogólnopolskich, zdobywając w nich liczne trofea. Jest członkiem Zarządu i strzelmistrzem Okręgu Bydgoskiego, a także sędzią strzelectwa sportowego - licencja kl. II. Pan Czesław Michalski prowadzi także drużynę młodzieżową sekcji strzeleckiej LOK, która zdobywa wiele nagród poza granicami powiatu. Jego zainteresowania obejmują także muzykowanie. Grał w orkiestrach: reprezentacyjnej Służby Polsce, wojskowej, kolejowej "Bydgoszcz" i KCW "Kujawy", a obecnie jest członkiem Orkiestry Regionalnej Kujawy. Inicjator wielu akcji społecznych w zakresie edukacji. Z racji posiadania licznych zbiorów: numizmatycznych, heraldycznych, odznaczeń i symboli wojskowych oraz pamiątek z misji w Iraku i Afganistanie, organizuje wiele wystaw i pokazów, jak również dzieli się swoimi pasjami podczas prelekcji, m. in. w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Dnia 19 maja 2006 roku Rada Miejska w Barcinie nadała Panu Czesławowi Michalskiemu tytuł Zasłużony dla Gminy Barcin. Pan Czesław Michalski odznaczony został licznymi medalami i odznakami LOK, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu za zasługi dla Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich Rzeczpospolitej Polskiej, Złotym Krzyżem Zasługi, a także brązowym, srebrnym i złotym medalem "Za zasługi dla obronności kraju" wraz z orderem "Bene Merentibus". Działalność Pana Czesława Michalskiego przyczyniła się do promocji Powiatu Żnińskiego w kraju oraz poza jego granicami.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 28 września 2012 r.
______________________________________________________________________________
![miroslaw_binkowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/miroslaw_binkowski.png)
Mirosław Kazimierz Binkowski urodził się w Żninie. Od wielu lat, wykorzystując swoją pasję i doświadczenie propaguje wiedzę o gwarze i samą gwarę pałucką poprzez wykłady, warsztaty, konkursy, spotkania z mieszkańcami Pałuk, a także wydawane publikacje ("Mój dawniejszy Żnin - czyli wiyrszyki i brawyndzynie o pałucki gwarze, Żniniokach i Żninie" - 1996r., "Mój słownik gwary pałuckiej" - 2009r., "Kupa śmiychu po pałucku" - 2013r.). Prowadzi prelekcje utrwalające tożsamość regionalną dla słuchaczy Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Żninie i Barcinie, a także w placówkach oświatowych i bibliotekach na terenie Powiatu Żnińskiego.
Do wieloletniej już tradycji należy współpraca Pana Mirosława Kazimierza Binkowskiego z Biblioteką Publiczną Miasta i Gminy w Barcinie im. Jakuba Wojciechowskiego, organizatorem corocznych konkursów gwary pałuckiej pod nazwą "Ocalić od zapomnienia - gwara pałucka". Podczas ww. konkursów jest członkiem jury oraz wygłasza pogadanki dotyczące języka naszych przodków.
Działalność Pana Mirosława Kazimierza Binkowskiego zapoczątkowała ogromne zainteresowanie gwarą pałucką wśród mieszkańców Pałuk. Dzięki Panu Mirosławowi Kazimierzowi Binkowskiemu gwara pałucka przeżywa w ostatnich latach swój renesans jako ważny regionalny relikt, warty zachowania ze względu na historię i tradycję.
Wieloletnie pielęgnowanie, mozolne zebranie i udokumentowanie oraz propagowanie języka dawnych i dzisiejszych Pałuczan przez Pana Mirosława Kazimierza Binkowskiego przyczyniło się do popularyzacji gwary pałuckiej, a tym samym Powiatu Żnińskiego w kraju i zagranicą.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 27 września 2013 r.
__________________________________________________________________________________
![wieslaw_zajaczkowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/wieslaw_zajaczkowski.png)
Wiesław Zajączkowski urodził się w Gdańsku. W 1972 roku ukończył Uniwersytet Warszawski ze specjalizacją „Archeologia Pradziejowa i Wczesnośredniowieczna”. Zaraz po studiach został asystentem prof. Zdzisława Adama Rajewskiego - dyrektora Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie ds. Biskupina, gdzie zajmował się rozbudową rezerwatu wg planów zatwierdzonych przez Ministerstwo Kultury i Sportu oraz uporządkowaniem spraw własnościowych. Dwa lata później pełnił funkcję zastępcy kierownika oddziału Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie, a w 1983 roku kierownika oddziału Biskupin. W latach 80-tych i 90-tych Pan Wiesław Zajączkowski stworzył koncepcję nowoczesnego rezerwatu, zaplecza technicznego i infrastruktury, a także kontynuował prężnie prace inwestycyjne. W 1992 roku, decyzją Prezydenta RP Lecha Wałęsy, Biskupin uznano za Pomnik Historii. Oddział Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie przekształcony został w 2000 roku w samodzielną jednostkę kultury. Funkcję dyrektora Muzeum Archeologicznego w Biskupinie od dnia 10 lipca 2000 roku powierzono Panu Wiesławowi Zajączkowskiemu.
W latach 2005-2006 w Muzeum Archeologicznym w Biskupinie zrealizowano projekt z ZPORR, dzięki któremu przebudowano rekonstrukcję osiedla “łużyckiego”, rozbudowano pawilon muzealny, zbudowano nowoczesną pracownię konserwacji drewna z pracowniami archeologicznymi. Wszystkie obiekty uzyskały nowoczesne źródła ogrzewania (kotłownia na biomasę oraz pompy ciepła). Dodatkowo w okresie od 2009-2013 roku z RPO Województwa Kujawsko-Pomorskiego zrekonstruowano wioskę wczesnośredniowieczną, zbudowano Centrum Obsługi Ruchu Turystycznego, a w 2014 roku udostępniono turystom osiedle neolityczne. Jednocześnie ze środków własnych przy pomocy finansowej Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego, zbudowano budynek konferencyjno-edukacyjny „Dom Muzealnika”.
Pan Wiesław Zajączkowski jest autorem kilkunastu artykułów naukowych oraz wydawnictw popularno-naukowych, których nakład przekracza 200 tysięcy egzemplarzy. Od 1998 roku współorganizuje wspólnie z Polską Akademią Nauk międzynarodowe konferencje związane z epoką brązu i wczesną epoką żelaza w Europie Środkowej. Wyniki tych konferencji publikowane są w serii wydawniczej pt. „Biskupińskie Prace Archeologiczne”, które obecnie liczą 9 tomów. Pan Wiesław Zajączkowski jest współorganizatorem konferencji sprawozdawczych z badań wykopaliskowych na terenie województwa kujawsko-pomorskiego, aktywnym członkiem międzynarodowej organizacji WARP zajmującej się stanowiskami archeologicznymi typu “mokrego” oraz członkiem i założycielem EXARC – Europejskiej Organizacji Muzeów na otwartym powietrzu afiliowanej przy ICOM. Dodatkowo wspólnie z Panem Andrzejem Rosiakiem (od 1992 r.) byli inicjatorami organizacji stoisk promujących Powiat Żniński podczas imprez o charakterze targowo-wystawienniczym. Pan Wiesław Zajączkowski jest również współinicjatorem organizowanych od 20 lat, razem z Uniwersytetem Warszawskim, festynów archeologicznych. Wydarzenie to stało się jednym z największych tego typu imprez w Europie. Trwający 9 dni festyn jest niesamowitym świętem historii, doskonałą okazją do nauki poprzez zabawę. Wydarzenie co roku odwiedza od 50 do 90 tysięcy turystów. Od początku w biskupińskim festynie wzięło udział ponad 1,2 mln osób. Dodatkowo od trzech lat Pan Wiesław Zajączkowski jest członkiem Rady Programowej ds. Szlaku Piastowskiego, w której zdecydowanie broni obiektów położonych wzdłuż przedmiotowego szlaku i znajdujących się jednocześnie na terenie Powiatu Żnińskiego.
Od początku swojego istnienia Muzeum Archeologiczne w Biskupinie było odznaczane wieloma krajowymi jak i międzynarodowymi wyróżnieniami, w tym m.in. „Najważniejsze Wydarzenie Roku” (1996 r.) przyznane przez Ministerstwo Kultury i Sportu, Nagroda im. Krzysztofa Dąbrowskiego Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich (1997 r.), „Złota Łopata” Rzeczpospolitej i kwartalnika Archeologia Żywa (1998 r.), „Piękniejsza Polska” pod patronatem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego (2000 r.), Certyfikat Polskiej Organizacji Turystycznej (2004 r.), Nagroda Unii Europejskiej za ochronę dziedzictwa kulturowego „Europa Nostra” (2006 r.), Wyróżnienie Marszałka Województwa Kujawsko - Pomorskiego w dziedzinie turystyki „Odkrywca 2008”, Certyfikat Polskiej Organizacji Turystycznej dla Biskupina jako obiektu na Szlaku Piastowskim (2012 r.).
Podczas swojej wieloletniej działalności Pan Wiesław Zajączkowski został uhonorowany licznymi nagrodami i medalami, w tym m.in. Medalem Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego (2009 r.), Nagrodą Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w dziedzinie kultury (2013 r.), Złotą Odznaką Ministerstwa Sportu i Turystyki za zasługi w dziedzinie rozwoju turystyki (2013 r.), Srebrnym medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013 r.)
Wieloletnia praca na rzecz kultury i nauki Pana Wiesława Zajączkowskiego przyczyniła się do powstania jednej z największych atrakcji turystycznych kraju oraz promocji Powiatu Żnińskiego w kraju oraz poza jego granicami.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 12 września 2014 r.
________________________________________________________________________________
![alicja_przybylowicz.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/alicja_przybylowicz.png)
Alicja Przybyłowicz od urodzenia związana jest z Piechcinem. To tu spędziła swoje dzieciństwo, uczęszczała do szkoły podstawowej i przez ponad 30 lat pracowała jako nauczyciel. Pracę zawodową rozpoczęła w roku 1965 w Szkole Podstawowej w Piechcinie. Całe swoje życie związała z ruchem harcerskim. Służbę dla społeczeństwa rozpoczęła już w wieku 11 lat, wstępując do ZHP, początkowo była zuchem, a następnie spełniała się jako harcerka, zastępowa, przyboczna, drużynowa i komendantka szczepu w Piechcinie.
W latach 1998 - 2004 pełniła funkcję Komendanta Hufca w Szubinie, a po reorganizacji od 2005 roku jest Komendantką Hufca Pałuki im. Olgi i Andrzeja Małkowskich w Żninie.
W latach 2007 - 2014 zainicjowała i zrealizowała 59 wniosków dotacyjnych, o zasięgu co najmniej powiatowym, ukierunkowanych na imprezy oraz inne działania o charakterze lokalnym. Jej działalność organizacyjna, społeczna oraz zaangażowanie w sprawy lokalne mają ogromne znaczenie dla promocji i budowy pozytywnego wizerunku Powiatu Żnińskiego i umacniania jego marki w regionie i kraju.
Alicja Przybyłowicz, mimo iż nie jest już czynnym nauczycielem, to nadal jest siłą napędową, motorem działania oraz twarzą pałuckiego harcerstwa. Przez cały czas prezentuje i kultywuje harcerskie wartości i styl życia. Jest liderem swojego środowiska, kształtującym niezależnie od pełnionej funkcji, postawy wynikające z Prawa Harcerskiego.
Jej zasługą jest także ciągła modernizacja i rozbudowa Harcerskiego Ośrodka Wypoczynkowego w Smerzynie (od 21 lat pełni funkcję Komendanta tegoż obiektu), który jest wizytówką Hufca Pałuki i Chorągwi Kujawsko-Pomorskiej ZHP. W roku 2001, przy współpracy Nadleśnictwa Szubin, Lafarge Cement S.A. i Powiatu Żnińskiego, wykonano ekologiczną ścieżkę pieszą i rowerową. Otrzymano dotację z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu na modernizację pozyskiwania ciepłej wody użytkowej z zastosowaniem kolektorów słonecznych. W roku 2004, baza harcerska w Smerzynie, jako jedyna w Polsce, pod komendą druhny Alicji Przybyłowicz zrealizowała projekt w ramach Programu Sapard.
Największym sukcesem Alicji Przybyłowicz w zakresie aplikowania o środki zewnętrzne jest pozyskanie dotacji w wysokości 2 500 000 zł na modernizację Harcerskiego Ośrodka Wypoczynkowego w Smerzynie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego, który rozbudowany i wyremontowany oddano do użytkowania 2 lipca 2014 roku. Dodatkowo Harcerski Ośrodek Wypoczynkowy Smerzyn, przy współudziale Gminy Łabiszyn i Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu, zrealizował budowę przyłączy kanalizacyjnych wraz z przepompowniami oraz liczne projekty miękkie z: PFRON Oddział w Toruniu, Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Toruniu i Powiatowego Urzędu Pracy w Żninie.
Kolejnym osiągnięciem Alicji Przybyłowicz, które na trwałe wpisało się w Jej życiorys harcerski, jest organizacja wypoczynku letniego, w formie obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży z terenu powiatu.
Do zasług Alicji Przybyłowicz należy również dodać zaangażowanie na rzecz utrzymania i rozwoju ruchu harcerskiego. Potrafiła umiejętnie wskrzesić i pobudzić do działania różne środowiska. Efektem tego jest reaktywacja działalności harcerskiej w Łabiszynie, Gąsawie i Barcinie.
Alicja Przybyłowicz prowadziła też młodzieżowy zespół rytmiczno – wokalny oraz była kierownikiem harcerskiego zespołu wokalnego.
Warto wspomnieć, iż dzięki Alicji Przybyłowicz w Harcerskim Ośrodku Wypoczynkowym w Smerzynie, co roku od wiosny do jesieni, prowadzone są ekologiczne warsztaty edukacyjne dostosowane do wieku i potrzeb zainteresowanych.
Oprócz działalności harcerskiej Alicja Przybyłowicz przez 3 kadencje była radną Rady Powiatu w Żninie, pełniła funkcję członka Zarządu Powiatu i Wiceprzewodniczącej Rady. Obecnie Jej działalność społeczna skupia się na współpracy ze środowiskiem seniorów.
Za działalność otrzymała między innymi: Złoty Krzyż Zasługi (1990), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001/2002), Złoty Krzyż za Zasługi dla ZHP (2008), Medal za Zasługi dla Chorągwi Kujawsko – Pomorskiej (2010). Niespełna rok temu uzyskała tytuł „Społecznika Roku 2013” w plebiscycie Centrum Kształcenia Ustawicznego „Century 2013”, a w roku 2014 Medal Marszałka Województwa Kujawsko – Pomorskiego Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano - Pomeraniensis.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 4 września 2015 r.
________________________________________________________________________________
![franciszek_szafranski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/franciszek_szafranski.png)
Franciszek Ewaryst Szafrański urodził się w Nowejwsi Pałuckiej dnia 18 września 1937 roku. Jest absolwentem matematyki i fizyki Studium Nauczycielskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Wydziału Matematycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Całe swoje życie poświęcił edukacji dzieci i młodzieży z terenu Powiatu Żnińskiego. Zaraz po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich w Żninie rozpoczął pracę zawodową, jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Ostrówcach. W latach 1960 - 1961 uczył w Szkole Podstawowej w Januszkowie, a od roku 1961 do 1966 był nauczycielem matematyki w Szkole Podstawowej nr 2 w Żninie.
Od 1966 roku swoje życie związał z Zespołem Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Żninie, gdzie zaczął pracę, jako nauczyciel matematyki oraz do roku 1975 pełnił funkcję społecznego wicedyrektora. W latach 1975 - 2002 był dyrektorem tej placówki. Pracując w Zespole Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Żninie, przyczynił się do rozbudowy jednostki o piętro i nowe skrzydło, co znacznie poprawiło warunki nauczania i funkcjonowania społeczności szkolnej. Franciszek Ewaryst Szafrański był także inicjatorem nadania szkole imienia Komisji Edukacji Narodowej oraz ufundowania z tej okazji sztandaru. W latach 1988-1989 rozpoczął współpracę ze szkołą w holenderskim mieście Ommen, co zaowocowało wymianą młodzieży. Franciszek Ewaryst Szafrański doprowadził również do zorganizowania pobytu polskich dzieci z Jaszun na Litwie u rodzin uczniów Zespołu Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Żninie. Był również głównym orędownikiem odnowienia znajdującego się na Litwie pomnika nagrobnego Jana Śniadeckiego. Jako Dyrektor Zespołu Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Żninie zadbał o pojawienie się tablicy upamiętniającej nauczycieli Powiatu Żnińskiego, którzy zginęli podczas II wojny światowej. Umieszczono ją na ścianie szkoły przy ul. Śniadeckich.
Franciszek Ewaryst Szafrański nie zaniedbywał tradycji społecznikowskich, które wyniósł z rodzinnego domu, gdzie ojciec Julian był wieloletnim sołtysem Nowejwsi Pałuckiej.
W latach 1974 – 1980 pełnił funkcję Prezesa Związku Nauczycielstwa Polskiego w Żninie.
Ponadto w okresie 1984 - 1990 sprawował mandat radnego Rady Narodowej w Żninie. Po zmianie ustroju Państwa od roku 1990 do 2002 był radnym Rady Miejskiej w Żninie, gdzie sprawował funkcje: Przewodniczącego Komisji Edukacji, Wiceprzewodniczącego Rady oraz Członka Zarządu.
Od lat 90 - tych jest związany ze Żnińskim Kołem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W latach 1990 – 1997 był Członkiem Zarządu, następnie do 2007 Wiceprezesem, a od 2007 roku do chwili obecnej jest Prezesem Żnińskiego Koła. Pełniąc tę funkcję, Franciszek Ewaryst Szafrański, prowadzi działalność edukacyjną, począwszy od spotkań z uczniami Społecznej Szkoły im. Armii Krajowej, poprzez organizowanie uroczystości upamiętniających 1 i 17 września w Gołąbkach, powstanie Armii Krajowej 14 lutego oraz wybuch Powstania Warszawskiego 1 sierpnia.
Jest jednym z inicjatorów budowy Pomnika Katyńskiego przy ul. 700-lecia w Żninie, gdzie odbywają się uroczystości poświęcone odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Doprowadził również do powstania Pomnika Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej na skwerze przy kościele św. Floriana w Żninie. Z Jego inicjatywy został posadzony Dąb Katyński poświęcony żnińskiemu Wiceburmistrzowi Marianowi Brossowi, który zginął w Katyniu oraz ufundowana w kościele Najświętszej Marii Panny w Żninie tablica upamiętniająca 70. rocznicę Zbrodni Katyńskiej.
Podczas wieloletniej działalności Franciszka Ewarysta Szafrańskiego odznaczono Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz wyróżniono licznymi nagrodami Ministra Edukacji Narodowej i Kuratora Oświaty.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 4 września 2015 r.
______________________________________________________________________________
![bank_spoldzielczy.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/bank_spoldzielczy.png)
Bank Spółdzielczy „Pałuki” w 2017 roku obchodził jubileusz 150-lecia działalności. Obszarem działania Banku jest teren Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz Powiatów Gnieźnieńskiego i Wągrowieckiego. Instytucja od lat realizuje program społecznej odpowiedzialności biznesu dzieląc się z lokalnymi społecznościami środkami finansowymi, które samodzielnie wypracowała. Przez ostatnie 12 lat przekazała różnym organizacjom i podmiotom pomoc finansową w wysokości ponad 1 mln złotych wspierając liczne inicjatywy sportowe, obywatelskie, społeczne, naukowe, kulturalne i ekologiczne realizowane na terenie Powiatu Żnińskiego. Bank Spółdzielczy „Pałuki” w Żninie jest instytucją z dużymi tradycjami, odgrywa ogromne znaczenie w regionie będąc bardzo ważną jednostką dla mieszkańców oraz wsparciem dla przedsiębiorców, a w szczególności dla rolników.
Historia działalności Banku Spółdzielczego w Żninie przyczyniła się do stworzenia produktu usługowego o wysokim standardzie, a tym samym prestiżowej marki w regionie. Bank Spółdzielczy w Żninie rozpoczął działalność w 1867 r., kiedy założony został Bank Ludowy. Po kilku latach instytucja została wpisana do rejestru handlowego oraz przystąpiła do Związku Spółek Zarobkowych stając się również ich akcjonariuszem. Przełomowym okresem w działalności Banku był rok 1999, kiedy w wyniku połączenia się Banku Spółdzielczego w Żninie z Bankami Spółdzielczymi w Łabiszynie i Gąsawie utworzony został Bank Spółdzielczy „Pałuki”. Od 2002 r. Instytucja zrzeszona jest w Gospodarczym Banku Wielkopolskim S.A. działającym w Poznaniu, który nazywa się SGB – Bank S.A. w Poznaniu, tworząc Spółdzielczą Grupę Bankową. Obecnie Bank Spółdzielczy „Pałuki” w Żninie świadczy usługi dla ok. 6800 klientów. Klienci mają do dyspozycji szereg atrakcyjnych produktów oraz możliwość korzystania z elektronicznych kanałów dostępu do swoich rachunków. Bank obsługuje budżety czterech jednostek samorządowych, tj.: Gminy Gąsawa, Gminy Łabiszyn, Gminy Żnin i Powiatu Żnińskiego. Instytucja zyskała powszechne zaufanie klientów dzięki profesjonalizmowi oraz stymulowaniu rozwoju lokalnego środowiska gospodarczego.
Bank ukierunkowany jest na prężny i nowoczesny rozwój. Wielokrotnie wyróżniany był, zdobywając liczne nagrody, w tym m.in.:
- III miejsce w Ogólnopolskim Konkursie KZBS w Warszawie „Bank Spółdzielczy w służbie społeczności lokalnej” (2013 r.),
- I miejsce w Ogólnopolskim Konkursie KZBS w Warszawie „Bank Spółdzielczy w służbie społeczności lokalnej” (2012 r.),
- Orzeł Agrobiznesu w uznaniu za sukces rynkowy i aktywne wspieranie branży rolno – spożywczej (2012 r.),
- HIT Regionu w ramach Konkursu Gospodarczo – Samorządowego HIT Regionu Kujaw i Pomorza (2012 r.),
- IV miejsce w Ogólnopolskim Konkursie KZBS w Warszawie „Bank Spółdzielczy w służbie społeczności lokalnej” (2010 r.),
- Złoty „Gepard Biznesu” (2009 r.),
- Wyróżnienie specjalne w Ogólnopolskim Konkursie KZBS w Warszawie „Bank Spółdzielczy w służbie społeczności lokalnej” (2009 r.),
- II miejsce na Najlepszy Bank Depozytowy SGB (2009 r.).
Oferta produktowa Banku jest nieustannie wzbogacana. Innowacyjne działania zaspokajają wzrastające oczekiwania klientów. Wdrażając nowe rozwiązania technologiczno-informatyczne Bank wprowadza nowe produkty i utrzymuje wysoki poziom zainteresowania ze strony klientów. Ponadto instytucja na przestrzeni lat swojej działalności sfinansowała wiele inwestycji, z naciskiem na sektor rolniczy oraz sektor przedsiębiorstw. Niniejsze działania inwestycyjne Banku przyczyniają się do rozwoju regionu.
DATA NADANIA TUTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻIŃSKIEGO: 28 grudnia 2017 r.
__________________________________________________________________________
![zninskie_towarzystwo.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/zninskie_towarzystwo.png)
Żnińskie Towarzystwo Kultury to instytucja, która od wielu lat realizuje cele statutowe na rzecz całokształtu materialnego i duchowego dorobku społeczeństwa ze szczególnym uwzględnieniem Żnina i Pałuk. Przez lata swojej działalności Żnińskie Towarzystwo Kultury wspierało liczne inicjatywy kulturalne, stając się ważnym ośrodkiem kultury służącym mieszkańcom powiatu. Organizacja odgrywa ogromne znaczenie nie tylko w płaszczyźnie kultury, ale również będąc skarbnicą wiedzy historycznej na temat Powiatu Żnińskiego.
Działalność Żnińskiego Towarzystwa Kultury to przede wszystkim cyklicznie organizowane spotkania noworoczno-opłatkowe, będące próbą społecznej integracji, „obiady czwartkowe” jako kontynuacja tworzonych przez Stanisława Augusta Poniatowskiego czy benefisy dla zasłużonych mieszkańców Żnina i Pałuk.
Żnińskie Towarzystwo Kultury przyczyniło się do wykupu i umieszczenia w Muzeum Ziemi Pałuckiej zabytkowej szafy z podobiznami polskich królów autorstwa intarnisty Edmunda Kapłońskiego. Instytucja jest również organizatorem wielu imprez i wystaw upamiętniających śmierć Tadeusza Małachowskiego oraz wydawcą książek i monografii poświęconych żnińskim artystom czy historii Pałuk.
Zwieńczeniem działalności kulturalnej i historycznej Żnińskiego Towarzystwa Kultury są liczne tablice pamiątkowe, w tym dla uczczenia pamięci pierwszego Starosty Żnińskiego Franciszka Xawerego Ebla. Każdej odsłonie towarzyszyła publikacja książkowa i patriotyczna manifestacja w obecności władz Żnina, powiatu i młodzieży. W okresie 14 lat instytucja zorganizowała dziesiątki imprez dotyczących m. in. historii i pamięci powstańców, admirała Józefa Unruga, Klemensa Janickiego czy sportu motorowodnego. Organizacja roztacza opiekę nad nekrofiliami żnińskich Dominikanów, rodziny Piotrowiczów, Andrzeja Hoffmanna, Tadeusza Małachowskiego, Jana Świtały czy Stanisława Posadzego.
Działalność Żnińskiego Towarzystwa Kultury trwa nieprzerwanie od połowy wieku. W 2014 roku z okazji 50-lecia zorganizowano wystawę dorobku, uroczystą akademię, zainstalowano tablicę pamiątkową, wybito okolicznościowy medal, a w centrum starówki dokonano otwarcia nowej siedziby. Placówka służy również innym instytucjom w celu organizacji spotkań i rocznic, a także użyczana jest Towarzystwu Pamięci Powstania Wielkopolskiego.
W celu ciągłego rozwoju Żnińskie Towarzystwo Kultury zorganizowało w 2009 roku zjazd instytucji kultury działających na terenie województwa kujawsko-pomorskiego i wielkopolskiego, podczas którego wymieniono doświadczenia i uzgodniono cele przyszłej współpracy.
Żnińskie Towarzystwo Kultury aktywnie współpracuje z władzami samorządowymi i wszystkimi ośrodkami kultury działającymi na terenie Żnina, szkołami i bibliotekami. Ponadto utrzymuje kontakty z instytucjami kultury z takich miast jak Bydgoszcz, Poznań, Warszawa, Ciechocinek, Jaszuny i Wilno.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 23 września 2019 r.
____________________________________________________________________________________
![jakubowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/jakubowski.png)
Leszek Jakubowski działalność samorządową rozpoczął w 1990 roku obejmując mandat i stanowisko Burmistrza Żnina. Był pierwszym burmistrzem wybranym po zmianach ustrojowych w Polsce w latach 1989 – 1990 i po utworzeniu samorządu terytorialnego. Praca na tym stanowisku wiązała się wówczas z wieloma wyzwaniami i przypadała w okresie burzliwych zmian politycznych, społecznych i gospodarczych w Polsce. Leszek Jakubowski jeszcze dwukrotnie był wybierany w wyborach pośrednich przez Radę Miejską w Żninie na Burmistrza Żnina, tj. w 1994 i w 1998 roku na kolejne czteroletnie kadencje do rozwiązania Zarządu Miejskiego w Żninie. Ponownie objął mandat i stanowisko Burmistrza Żnina w wyborach bezpośrednich w 2006 roku oraz w 2010 roku pełniąc funkcję burmistrza do 2014 roku.
Leszek Jakubowski rozpoczął pracę od przystąpienia do programu pełnego zaspokojenia potrzeb lokalnych w zakresie zaopatrzenia wsi w wodę i budowy wodociągów wiejskich. Działania te skutkowały całkowitym zwodociągowaniem terenów wiejskich oraz uzupełnieniem brakujących odcinków sieci wodociągowej na terenie miasta. W dalszych latach podjął działania w zakresie rozbudowy systemu kanalizacji sanitarnej ściekowej na terenie miasta, a później w okolicznych miejscowościach Gminy Żnin. W tym czasie rozbudowano również istniejącą oczyszczalnię ścieków w Żninie. W trakcie trwania kadencji przyczynił się do poprawy jakości życia mieszkańców poprzez telefonizację gminy i modernizację systemu oświetlenia ulicznego. Wybudowano lub zmodernizowano szereg dróg lokalnych wraz z kanalizacją deszczową i chodnikami, w szczególności na odległych i peryferyjnych osiedlach w mieście oraz utwardzono szereg dróg gruntowych na terenach wiejskich dla transportu rolniczego. Za Jego kadencji przeprowadzono inwestycje polegające na rozbudowie systemu gazyfikacji miasta i budowie nowych linii dostarczających gaz do odbiorców. Dla poprawy stanu lokalnej praworządności Leszek Jakubowski powołał w 1991 roku Straż Miejską w Żninie, która funkcjonowała aż do 2015 roku. Aktywnie włączył się w ochronę środowiska na terenie Gminy Żnin poprzez budowę Składowiska Odpadów Komunalnych w Wawrzynkach i likwidację dzikich wysypisk śmieci. Wdrożył w życie nowe zasady selektywnej gospodarki odpadami komunalnymi na terenie miasta i gminy oraz utylizacji tych odpadów. Podjął również działania inwestycyjne związane z wydzieleniem 50-hektarowej strefy przemysłowej na rogatkach Żnina. Podczas trwania kadencji Leszek Jakubowski wspierał rozwój placówek edukacyjnych oraz kontynuował budowę szkoły podstawowej przy ul. 1 Stycznia w Żninie. Był jednym z inicjatorów przeniesienia biblioteki publicznej do dużego i funkcjonalnego budynku w pobliżu rynku. Pan Leszek Jakubowski czynnie wspierał działania na rzecz lokalnej społeczności – był kontynuatorem wielu lokalnych cyklicznych imprez ludowych, folklorystycznych i sportowych, takich jak dożynki gminne, festyn twórców ludowych „Jesień na Pałukach”, czy międzynarodowe zawody motorowodne. Nawiązał liczne kontakty zagraniczne z miastami partnerskimi w Holandii, Niemczech, Czechach, na Litwie, Węgrzech czy na Słowacji, rozwijając wymianę kulturalną, sportową i młodzieżową. Aktywnie współpracował ze środowiskami kombatanckimi w Gminie Żnin oraz ze środowiskami pracodawców i pracowników, w tym ze związkami zawodowymi. Czynnie włączał się w organizację wystawy rolniczej znanej w kraju pod nazwą „Pałuckich Targów Rolnych”.
W trakcie pełnienia funkcji burmistrza aktywnie rozwijał działalność i współpracę ze środowiskami wiejskimi, przyczyniając się tym samym do powstania na terenie gminy funduszu sołeckiego dla wsparcia, rozbudowy i utrzymania infrastruktury wiejskiej. Z Jego inicjatywy zmodernizowano i wyposażono w niezbędny do funkcjonowania sprzęt świetlice wiejskie, a także wybudowano nową świetlicę wiejską w Murczynku.
Leszek Jakubowski swoją pracą na stanowisku Burmistrza Żnina korzystnie wpływał na rozwój Powiatu Żnińskiego. Działalność Pana Leszka Jakubowskiego została doceniona przez wiele instytucji. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Brązową Honorową Odznaką „Zasłużony dla Kujawsko-Pomorskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego” oraz Medalem 40-Lecia Sportu Motorowodnego w Żninie.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2020 r.
___________________________________________________________________________
![jacek_kaczmarek.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/jacek_kaczmarek.png)
Jacek Idzi Kaczmarek z samorządem związany jest od 30 lat, tj. od pierwszych wyborów. W latach 1990 – 1998, przez dwie kadencje, pełnił funkcję Radnego Rady Miejskiej w Łabiszynie, a w latach 1992 – 1998 był członkiem Zarządu Miasta, dodatkowo pełniąc funkcję Przewodniczącego Komisji Oświaty. W 1998 roku został wybrany na stanowisko Burmistrza Łabiszyna i pełni tę funkcję nieprzerwanie do dzisiaj.
Podczas pełnionej funkcji Burmistrza Łabiszyna zrealizował wiele inwestycji. W tym czasie wyremontowano wszystkie obiekty użyteczności publicznej i placówki oświatowe, wybudowano sale gimnastyczne w Lubostroniu i Łabiszynie oraz dwa wielofunkcyjne boiska sportowe typu „Orlik” na terenie gminy. Wsłuchując się w potrzeby mieszkańców zrealizował budowę świetlic w Jabłówku, Władysławowie i Smogorzewie oraz remont dworku, w którym swoją siedzibę mają instytucje kultury. Plany inwestycyjne podczas pięciu kadencji burmistrza obejmowały modernizację oraz budowę nowych dróg i ciągów pieszych zarówno w mieście, jak i na obszarach wiejskich, budowę mostu i kładki w Łabiszynie oraz rozbudowę sieci oświetleniowej. Pan Jacek Idzi Kaczmarek przyczynił się do polepszenia jakości usług komunalnych. Dzięki pozyskanym blisko 20 mln zł uporządkowano system wodno-ściekowy, zmodernizowano oczyszczalnię ścieków i stację uzdatniania wody, pobudowano zbiorniki retencyjne oraz zapewniono w gminie 40 mieszkań komunalnych.
Jacek Idzi Kaczmarek przyczynił się do rozwoju kultury w Łabiszynie. Dzięki Jego staraniom przywrócono świetność zabytkowego obiektu w Łabiszynie tzw. Wozowni. Obiekt ten poza walorami architektonicznymi stał się miejscem spotkań, koncertów, wystaw i punktem informacji turystycznej. Niewątpliwie do najciekawszych inwestycji zaliczyć można rewitalizację „Łabiszyńskiej Wyspy” oraz rewitalizację starego miasta w Łabiszynie. Burmistrz Łabiszyna wspiera wszelkie działania kulturalno-rozrywkowe m.in. plenery artystyczne, rajdy rowerowe, spływy kajakowe, biegi uliczne, street art i szereg innych działań z wykorzystaniem potencjału infrastrukturalnego i przyrodniczego gminy.
Burmistrz Łąbiszyna popiera wszelkie gminne przedsięwzięcia inicjowane przez lokalne organizacje. Jego aktywna działalność społeczna oraz pełne zaangażowanie społeczne przyczyniły się do realizacji wielu inicjatyw związanych z rozwojem kultury i działalności artystycznej. Burmistrz Łabiszyna wspiera organizację Łabiszyńskich Spotkań z Historią, które ukazują w formach rekonstrukcyjnych rożne oblicza II wojny światowej.
Niezwykła gospodarność, charyzma oraz pełne zaangażowanie w sprawy lokalne Jacka Idziego Kaczmarka mają ogromne znaczenie dla promocji i budowy pozytywnego wizerunku nie tylko Gminy Łabiszyn, ale i Powiatu Żnińskiego.
Działalność Jacka Idziego Kaczmarka została doceniona przez wiele instytucji. Otrzymał nagrodę Kuratora Oświaty, Medal Ministra Edukacji Narodowej, Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Srebrny i Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa oraz Srebrny Medal za Zasługi dla ZHP.
DATA NADANIA TUTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2020 r.
_____________________________________________________________________________
![zdzislaw_kuczma.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/zdzislaw_kuczma.png)
Zdzisław Telesfor Kuczma związany był samorządem Gminy Gąsawa od 1984 roku, kiedy został wybrany radnym. Od 1990 roku był członkiem Zarządu Gminy Gąsawa pełniącym społecznie funkcję zastępcy wójta. W 1994 roku został wybrany Wójtem Gminy Gąsawa. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie do 2014 roku.
W trakcie trwania czterech kadencji przyczynił się do poprawy warunków życia mieszkańców gminy poprzez telefonizację, budowę instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych, budowę i rozbudowę punktów świetlnych, budowę wiat autobusowych, a także przy współpracy z Powiatem Żnińskim oraz Nadleśnictwem Gołąbki do budowy, przebudowy, utwardzenia dróg i chodników. Zdzisław Telesfor Kuczma jako dobry gospodarz, otwarty na problemy drugiego człowieka dbał o potrzeby mieszkańców gminy. Za Jego kadencji rozbudowano i wyposażono ośrodek zdrowia w Gąsawie. W tym czasie wybudowano i doposażono place zabaw, siłownie wewnętrzne i zewnętrzne, pobudowano i zmodernizowano pomosty oraz gminne plaże. Przeprowadzono również rewitalizację gąsawskiego rynku i parku.
Podczas pełnionej funkcji wójta aktywnie wspierał działalność Ochotniczych Straży Pożarnych, za co otrzymał Złoty Znak Związku OSP. Zasiadał w Zarządzie Gminnego OSP w Gąsawie pełniąc funkcję wiceprezesa. Przejawem działań na rzecz OSP był zakup, modernizacja i pozyskiwanie sprzętu do jednostek OSP, w tym zakup nowych samochodów dla jednostek w Gąsawie oraz Nowejwsi Pałuckiej.
Zdzisław Telesfor Kuczma przyczynił się do rozwoju sportu w Gąsawie, za co został uhonorowany Złotą Odznaką za Zasługi dla Sportu, Złotą Odznaką Honorowego Polskiego Związku Hokeja na Trawie oraz Złotą Honorową Odznaką LZS. W czasie pełnienia funkcji wójta zrealizował plany związane z budową boisk ze sztuczną trawą w Chomiąży Szlacheckiej, Gąsawie, Laskach Wielkich i Szelejewie oraz budową nowoczesnej hali sportowej wraz z rozbudową szkoły w Gąsawie. Najważniejszą inwestycją w trakcie czterech kadencji była budowa nowoczesnego, pełnowymiarowego boiska do hokeja ze sztuczną trawą wodną w Gąsawie, które w 100% sfinansowano ze środków zewnętrznych. Swoje zamiłowanie do hokeja na trawie utwierdził poprzez członkostwo w Zarządzie Ludowego Klubu Sportowego w Gąsawie oraz współpracę z Polskim Związkiem Hokeja na Trawie. W trakcie trwania wszystkich kadencji Gmina Gąsawa była organizatorem i współorganizatorem rozgrywek o randze Mistrzostw Europy, Mistrzostw Polski, a także licznych turniejów i olimpiad w hokeju na trawie oraz na hali. Zdzisław Telesfor Kuczma aktywnie wspierał współorganizację Olimpiady Osób Niepełnosprawnych oraz turniejów halowej piłki nożnej strażaków ochotników od szczebla gminnego do ogólnopolskiego.
Z wielkim entuzjazmem popierał wszelkie gminne przedsięwzięcia. Jego aktywna działalność społeczna oraz pełne zaangażowanie w sprawy lokalnej społeczności przyczyniły się do realizacji wielu inicjatyw związanych z ochroną zabytków, czy rozwojem kultury. Zainicjował utworzenie Gąsawskiej Orkiestry Dętej Pałuki, a także pozyskanie środków na wydanie publikacji dotyczących Gąsawy i jej historii: „Gąsawa – malownicza Gmina na Pałukach”, „Gąsawa w pamięci historycznej”, „Drewniany kościół p.w. Św. Mikołaja w Gąsawie”. Doceniając unikalność gąsawskiego zabytkowego kościoła aktywnie włączył się w jego odnowę.
Działalność Wójta została doceniona przez wiele instytucji, które za zasługi dla rozwoju Gminy Gąsawa oraz szeroką działalność społeczną, sportową, kulturową, patriotyczną i samorządową nadały liczne odznaczenia, m.in. Brązowy, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, Złoty Medal Ligi Obrony Kraju, Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa, odznaczenie Zasłużony Pracownik Rolnictwa, Odznaka za Zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, Srebrna Odznaka za Zasługi dla Rozwoju Samorządu Terytorialnego Województwa Bydgoskiego oraz Srebrna Odznaka Zasłużony Działacz Kultury.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2020 r.
___________________________________________________________________________
![michal_peziak.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/michal_peziak.png)
Michał Feliks Pęziak z samorządem związany jest od 1998 roku. W latach 1998 – 2002 pełnił funkcję Radnego Rady Miejskiej w Barcinie, a od 2001 roku do końca kadencji był Zastępcą Burmistrza Miasta i Gminy Barcin odpowiedzialnego za sprawy oświaty, kultury, sportu, zdrowia, rekreacji i promocji. W kadencji 2002 – 2006 został wybrany przez Radę Powiatu w Żninie na stanowisko Wicestarosty, któremu podlegała m.in. oświata, ochrona środowiska, sprawy związane z komunikacją, a także zdrowiem oraz promocją regionu. W 2006 roku został wybrany na stanowisko Burmistrza Barcina i pełni tą funkcję nieprzerwanie do dzisiaj.
Podczas pełnienia funkcji Zastępcy Burmistrza poparł przeprowadzenie reformy oświaty oraz służby zdrowia w Gminie Barcin, a także wspierał rozwój infrastruktury sanitarnej i drogowej. W tamtym czasie utworzono Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Barcinie, wybudowano sale gimnastyczne w Barcinie i Piechcinie, rozbudowano oczyszczalnię ścieków w Sadłogoszczy i sieć kanalizacyjną na terenie Gminy Barcin oraz zmodernizowano drogi wraz z doświetleniem. W trakcie sprawowania urzędu Wicestarosty włączył się aktywnie w proces przekształcenia żnińskiego szpitala jako jednostki publicznej w podmiot służby zdrowia prowadzony przez spółkę prawa handlowego, której właścicielem w 100% był i jest Powiat Żniński.
Jako Burmistrz Barcina Michał Feliks Pęziak realizował hasło „Gmina Barcin to miejsce, w którym chce się żyć, inwestować i które chce się odwiedzić”. W tym czasie dokonano termomodernizacji obiektów użyteczności publicznej, wybudowano dwie nowe siedziby bibliotek, nowoczesny Miejski Dom Kultury oraz trzy nowe świetlice wiejskie. Wsłuchując się w potrzeby mieszkańców zrealizował budowę bloku socjalnego oraz żłobka, a w obiektach po byłym domu kultury powstał Dom Dziennego Pobytu dla Osób Starszych „Zacisze”. Plany inwestycyjne w kolejnych kadencjach Michała Feliksa Pęziaka jako Burmistrza Barcina obejmowały m.in. rozbudowę infrastruktury sportowo-rekreacyjnej (Park Wolności w Barcinie), rewitalizację Parku 100-lecia w Piechcinie, budowę nowoczesnych placów zabaw, skateparku, pumptracka, czterech boisk piłkarskich typu „Orlik”, basenu i stadionu, sali gimnastycznej w Barcinie, a także stanicy żeglarskiej z wypożyczalnią sprzętu turystycznego przy rzece Noteć. Dodatkowo pozyskano blisko 20 mln zł na zadania związane z modernizacją sieci kanalizacyjnej i oczyszczalni ścieków. Zrealizowane inwestycje w Gminie Barcin to także kompleksowa modernizacja oświetlenia ulic, placów i chodników oraz inwestycje drogowe, remonty, budowa chodników i ścieżek rowerowych, na które przeznaczono 42 mln zł. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu Burmistrza Barcina w rozwój Gminy, na jej terenie utworzono Pomorską Specjalną Strefę Ekonomiczną, w której swoje zakłady mają m.in. LafargeHolcim oraz Mapei.
Michał Feliks Pęziak czynnie wspiera działania proekologiczne poprzez udzielanie dotacji na budowę przydomowych oczyszczalni ścieków, wyminę źródeł ogrzewania oraz unieszkodliwianie azbestu. Jego zaangażowanie w sprawy lokalnej społeczności przyczyniły się do realizacji wielu inicjatyw na rzecz rodziny, młodzieży czy osób starszych – w Gminie Barcin funkcjonuje karta „Duża Rodzina z Barcina”, powstała Gminna Rady Seniorów i Rada Młodzieży oraz Uniwersytet Trzeciego Wieku. W celu uaktywnienia mieszkańców utworzono fundusz sołecki oraz budżet obywatelski.
Michał Feliks Pęziak cechuje się dobrą organizacją życia społeczno-gospodarczego gminy, a dzięki podjętym inwestycjom i realizacji ambitnych planów wpływa na pobudzenie lokalnego rynku nieruchomościami, wzrost zamożności mieszkańców Gminy Barcin oraz dynamiczny jej rozwój. Działania te potwierdza ranking Związku Powiatów Polskich, w którym od wielu lat Gmina Barcin znajduje się w „złotej piętnastce” z najwyższym jak do tej pory 3 miejscem.
Działalność ta została doceniona przez wiele instytucji. Został odznaczony Medalem Honorowym imienia Jakuba Wojciechowskiego za Zasługi dla Kultury Robotniczej, Honorową Odznaką Zasłużonego dla Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków oraz Brązowym Krzyżem Zasługi.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2020 r.
__________________________________________________________________________________
![maciej_sobczak.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/maciej_sobczak.png)
Maciej Franciszek Sobczak w latach 1990 – 2002 pełnił funkcję Radnego Rady Miejskiej w Janowcu Wielkopolskim. W latach 1990 – 1992 był członkiem Zarządu Miejskiego a od 1999 do 2018 roku członkiem Zarządu Kujawsko-Pomorskiego Samorządowego Stowarzyszenia ,,Salutaris” dysponującego funduszami solidarnościowymi w razie wystąpienia klęski. Od 2002 roku pełnił funkcję Wiceprezesa Zarządu Oddziału Miejsko-Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Janowcu Wielkopolskim, a w 2019 roku został wybrany Prezesem Zarządu Oddziału Miejsko-Gminnego oraz członkiem Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP w Żninie. Od 2019 roku jest członkiem Rady Nadzorczej Banku oraz komisji audytu Pałuckiego Banku Spółdzielczego w Wągrowcu. Funkcję Burmistrza Janowca Wielkopolskiego Pan Maciej Franciszek Sobczak pełnił przez pięć kadencji, od 1998 roku.
Burmistrz Maciej Franciszek Sobczak w trakcie trwania kadencji przyczynił się do poprawy jakości życia mieszkańców gminy poprzez rozbudowę i przebudowę stacji wodociągowej w Janowcu Wielkopolskim, Obiecanowie i Laskowie, rozbudowę i modernizację oczyszczalni ścieków w Janowcu Wielkopolskim i przepompowni w Sarbinowie Drugim oraz budowę sieci wodociągowej. Za Jego kadencji przeprowadzono inwestycje polegające na utwardzeniu dróg i budowie chodników na terenie gminy. Aktywnie wspierał rozwój placówek edukacyjnych, wyposażając je w tablice interaktywne i dzienniki elektroniczne, był inicjatorem pierwszego w Powiecie Żnińskim miasteczka ruchu drogowego powstałego przy Szkole Podstawowej w Janowcu Wielkopolskim. W trakcie trwania kadencji zrealizował plany inwestycyjne związane z remontami i modernizacją placówek oświatowych oraz budową boisk ze sztuczną nawierzchnią, placów zabaw dla dzieci w sołectwach Świątkowo, Obiecanowo, Sarbinowo Drugie, Brudzyń oraz siłowni w parku miejskim w Janowcu Wielkopolskim. Przyczynił się do rozbudowy budynku urzędu i biblioteki oraz sali sesyjnej dla Urzędu Miejskiego przystosowując je do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Maciej Franciszek Sobczak czynnie wspierał działania na rzecz lokalnej społeczności i jako współzałożyciel oraz członek ,,Stowarzyszenia Dolina rzeki Wełny” pozyskał środki pozabudżetowe na rozbudowę Domu Kultury w Janowcu Wielkopolskim i remizy strażackiej w Świątkowie, budowę świetlicy w Brudzyniu oraz kompleksu rekreacyjnego nad jeziorem w Laskowie. Podczas pełnionej funkcji burmistrza wprowadził fundusz obywatelski dla mieszkańców wsi i miasta.
Maciej Franciszek Sobczak aktywnie działał na rzecz Ochotniczych Straży Pożarnych dbając o pozyskiwanie środków na zakup wozów strażackich i sprzętu bojowego dla gminnych jednostek OSP.
W trakcie pełnionych kadencji Maciej Franciszek Sobczak inicjował i wspierał wiele działań z zakresu kultury i sportu. Z racji pełnionej funkcji był współorganizatorem pięciu kolejnych edycji Ogólnopolskich Targów Rolnych oraz Ogólnopolskich Biegów im. Tomasza Hopfera w Janowcu Wielkopolskim. W podziękowaniu za trud pracy rolnika cyklicznie organizował gminne i powiatowe ,,Dożynki”. Kultywował tradycje regionu i przestrzegał wartości związanych z kultem religijnym, współpracował w tym zakresie z wieloma organizacjami. Maciej Franciszek Sobczak dbał o mieszkańców gminy, systematycznie zabiegał o szerszy dostęp do pomocy medycznej i diagnostyki. Chętnie współfinansował wraz z Powiatem Żnińskim zakup sprzętu dla Pałuckiego Centrum Zdrowia Sp. z o. o. Aktywnie współdziałał z Powiatem Żnińskim w zakresie wspólnych inwestycji drogowych, kanalizacyjnych, oświetlenia gminy i ochrony przeciwpożarowej.
Działalność Macieja Franciszka Sobczaka została doceniona przez wiele instytucji. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczpospolitej Polskiej, Srebrnym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa oraz Odznaką za Zasługi dla Rozwoju Samorządu Terytorialnego.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2025 r.
_________________________________________________________________________
![jozef_sosnowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/jozef_sosnowski.png)
Józef Sosnowski w roku 1990 został wybrany radnym Gminy Rogowo, a następnie Wójtem Gminy Rogowo. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 28 lat (7 kadencji) do 2018 roku. W latach 1992 – 1998 był delegatem Gminy Rogowo do Sejmiku Województwa Bydgoskiego. Decyzją Ministra Pracy i Polityki Społecznej w 1993 roku został powołany w skład Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia i ponownie powołany w 1996 roku na kolejny okres. Od roku 2012 przez dwie kadencje wchodził w skład Powiatowej Rady Zatrudnienia powołany przez Starostę Żnińskiego. W latach 90-tych był członkiem Rady Społecznej Szpitala Powiatowego w Żninie. Od roku 1990 przez 20 lat pełnił funkcję Prezesa Zarządu Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Gminie Rogowo, a następnie funkcję Wiceprezesa. Działał w wielu stowarzyszeniach, m.in. w ruchu krwiodawstwa na terenie Gminy Rogowo i Stowarzyszeniu Wspierania Osób Niepełnosprawnych. Jest członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża.
Podczas pełnienia funkcji Wójta Gminy Rogowo przyczynił się do poprawy jakości życia mieszkańców poprzez budowę i modernizację sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, budowę oczyszczalni ścieków oraz telefonizację gminy. Za Jego kadencji przeprowadzono rewitalizację rynku oraz wybudowano i zmodernizowano wiele dróg na terenie gminy. Józef Sosnowski aktywnie współdziałał z Powiatem Żnińskim w zakresie wspólnych inwestycji drogowych oraz brał udział w wyborze koncepcji i opracowywaniu dokumentacji budowy drogi ekspresowej S-5, co przyczyniło się do wprowadzenia na terenie Gminy Rogowo korzystnych rozwiązań drogowych. W trakcie trwania kadencji zrealizował plany inwestycyjne związane z remontami i modernizacją placówek oświatowych, instytucji kultury i obiektów sportowych.
Dzięki zaangażowaniu Józefa Sosnowskiego odbudowano zniszczony w pożarze kościół w Rogowie. Jego czynne działania w kierunku rozwoju turystyki przyczyniły się do budowy jednej z największej w Powiecie Żnińskim atrakcji turystycznej – Parku Dinozaurów w Rogowie. Jako samorządowiec rozumiał potrzeby społeczności lokalnej. W czasie trwania kadencji przeprowadzono liczne modernizacje świetlic wiejskich (w Ryszewie, Budzisławiu, Czewujewie, Skórkach, Złotnikach, Lubczu, Grochowiskach Księżych) oraz wybudowano nowe obiekty w Mięcierzynie, Cegielni i Grochowiskach Szlacheckich.
Józef Sosnowski czynnie wspierał działania proekologiczne w gminie poprzez likwidację zagrażającego zdrowiu mieszkańców miejsca zdeponowania przeterminowanych środków ochrony roślin i ich opakowań tzw. mogilnika w Bożacinie oraz zamknięcie i zrekultywowanie składowiska odpadów komunalnych w Rogowie.
Działalność Józefa Sosnowskiego została doceniona przez wiele instytucji. Został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, Uchwałą Prezydium Zarządu Głównego ZOSP RP Złotym Znakiem Związku, brązowym, srebrnym i złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, Odznaką Honorową PCK I, II, III i IV stopnia i wieloma innymi odznaczeniami resortowymi.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 25 września 2020 r.
_____________________________________________________________________________
![michal_woroch.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/michal_woroch.png)
Michał Woroch od 2006 roku reprezentuje powiat oraz Polskę w różnych zakątkach świata podczas wymagających wypraw i podróży. Pierwszą z nich była zabawa radiowej Trójki „Wielki Wyścig” polegająca na pokonaniu autostopem w jak najkrótszym czasie dystansu z Madrytu do Warszawy. W kolejną podróż wyruszył w 2008 roku do Mongolii w ramach projektu etnograficzno-kulturalnego. Blisko trzymiesięczna wyprawa do najdalszych zakątków gór mongolskich zamieszkałych przez grupę etniczną Tsataanów odbyła się m.in. koleją transsyberyjską oraz konno. Dwa lata później zdecydował się na udział w kolejnej wyprawie do Indii, której celem było poznanie i udokumentowanie indyjskiego święta wody Kumbhamela. Najważniejszymi osiągnięciami w dorobku podróżniczym Pana Michała są wyprawy Wheelchairtrip. Podczas I edycji w ciągu 3 miesięcy pokonał trasę liczącą 17 tysięcy kilometrów, przemierzył 13 państw i 2 kontynenty. Podczas II edycji w latach 2016 – 2018 wraz z Maciejem Kamińskim przejechali 65 tysięcy kilometrów z Ziemi Ognistej na Alaskę, mijając po drodze 15 państw. Wyprawa trwała 371 dni, a przygotowania do niej ponad 2 lata. Aktualnie trwają przygotowania do III edycji, której celem jest pokonanie wraz z Bartoszem Mrozkiem trasy trekkingowej w Himalajach (Annapurna Circuit). Michał Woroch jest absolwentem grafiki projektowej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, podróżnikiem, fotografem, laureatem wielu nagród, wydawcą i autorem książki „Krok po kroku. Z Ziemi Ognistej na Alaskę” oraz mieszkańcem Powiatu Żnińskiego. Relacje i zdjęcia z jego podróży ukazały się w polskiej i zagranicznej prasie m.in. w National Geographic, Adventure Journal, Explorersweb, Traveler, Podróże, Globtrotter, Zwierciadło i Duży Format. Jego zdjęcia ukazywały się wielokrotnie na wystawach w galeriach m.in. w Poznaniu, Gliwicach, Wrocławiu i Granadzie w Hiszpanii. Michał Woroch uwielbia dzielić się swoją pasją i inspiruje innych podczas krajowych i międzynarodowych spotkań. Pomimo niepełnosprawności udowadnia, że świat stoi otworem, oraz że do spełnienia marzeń wystarczą chęci, dobra organizacja i wsparcie przyjaciół. Każda wyprawa wymagała odpowiedniego przygotowania, nie tylko psychicznego, ale też fizycznego i sprzętowego. Pan Michał jest również konstruktorem urządzeń pomagających mu w pokonywaniu zróżnicowanego terenu, często niedostępnego. Wymyślił m.in. konstrukcję umożliwiającą jazdę konno, przerobił samochód, którym podróżował z Ziemi Ognistej na Alaskę, aktualnie konstruuje specjalny łazik elektryczny do pokonania trasy w Himalajach. Osiągnięcia Pana Michała zostały wielokrotnie docenione i nagrodzone. Oprócz wielu nagród w konkursach i festiwalach fotograficznych oraz podróżniczych otrzymał nagrodę „Człowieka bez barier” przyznaną przez organizację Interacja, nagrodę „Podróż Roku” w ramach plebiscytu National Geographic Travelery oraz Kolosy 2019 w kategorii Wyczyn Roku.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 14 września 2021 r.
____________________________________________________________________________
![wulkan.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/wulkan.png)
Wydawnictwo Dominika Księskiego WULKAN powstało ponad 30 lat temu, wydając niezależne lokalne gazety przedstawiające informacje i opinie na tematy publiczne. Wydawnictwo tworzy swoistą kronikę regionu, opisując codzienność, sukcesy, porażki i problemy lokalnej społeczności. Dzięki współpracy z ekspertami z różnych dziedzin (doradcy podatkowi, prawnicy, inspektorzy pracy) pomaga mieszkańcom Pałuk rozwiązywać problemy. Oprócz wydawania prasy lokalnej, Wydawnictwo publikuje również książki o tematyce regionalnej, turystycznej, psychologicznej, poezję i prozę oraz płyty z nagraniami lokalnych wykonawców. Wydawnictwo WULKAN od ponad 3 dekad włącza się aktywnie w rozwój dziennikarstwa oraz wspiera lokalne przedsięwzięcia. Jedną z takich inicjatyw jest organizacja Pałuckich Targów Rolnych, które od 23 lat przyciągają polskich i zagranicznych przedstawicieli branż rolniczych. Wydawnictwo jest również organizatorem staży dla polskich i zagranicznych dziennikarzy. Ponadto przyczynia się do rozwoju sportu na terenie Pałuk nagradzając sportowców, trenerów i działaczy podczas organizowanych co rok plebiscytów sportowych. Wydawnictwo należy do Stowarzyszenia Gazet Lokalnych, założonego m.in. przez Dominika Księskiego, zrzeszającego obecnie około 100 polskich niezależnych lokalnych gazet.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 14 września 2021.
_________________________________________________________________________
![ignacy_lewandowski.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/ignacy_lewandowski.png)
Ignacy Lewandowski urodził się na Pałukach. Jest profesorem doktorem habilitowanym filologii klasycznej. W latach 1984-1999 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Filologii Klasycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez kilkadziesiąt lat prowadził zajęcia, wygłaszał referaty na zagranicznych uniwersytetach oraz uczestniczył w wielu konferencjach międzynarodowych.
Ignacy Lewandowski jest autorem 21 książek i ponad 120 artykułów z zakresu literatury rzymskiej i literatury polsko – łacińskiej. Dzięki jego działalności powstały dwie publikacje o sławnych żninianach. W książce „Poeta Laureatus, czyli życie i dzieło Klemensa Janickiego 1516-1543” ukazał dorobek najwybitniejszego poety łacińskiej fazy polskiego odrodzenia, urodzonego w Januszkowie, Klemensa Janickiego. W drugiej publikacji pn. „Erazm Gliczner ze Żnina. Kronika królów polskich od Lecha do Ziemomysła” przypomniał wybitnego przywódcę kościoła luterańskiego w Polsce, autora pierwszego w języku polskim podręcznika o wychowaniu dzieci. Wydał On również przekład zarysu historii rzymskiej pióra Eutropiusza oraz pierwszą część dzieła „Kronika królów polskich”, która traktuje o pochodzeniu Polaków, ich pradziejach od Lecha oraz o pogańskiej religii.
Profesor zabiegał, aby te dwie publikacje zostały wydane w Żninie. Są one prezentem dla mieszkańców Powiatu Żnińskiego. Mają za zadanie przybliżenie naszych korzeni, będąc jednocześnie interesującą formą promocji regionu. Od Ignacy Lewandowski utrzymuje kontakty ze społeczeństwem naszego powiatu. Odbył wiele spotkań, między innymi z młodzieżą w Szkole Podstawowej im. Klemensa Janickiego w Januszkowie oraz mieszkańcami Żnina w sali parafialnej Kościoła pw. św. Floriana w Żninie. Był też współorganizatorem i uczestnikiem rocznicy 500-lecia urodzin Klemensa Janickiego w Januszkowie i Żninie. W Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie otworzył wystawę poświęconą Klemensowi Janickiemu, natomiast w Gnieźnie po wielu latach starań doprowadził, że jedno z rond nosi imię poety z Januszkowa.
Pan Ignacy Lewandowski jest uznanym w Polsce i Europie autorytetem z zakresu filologii klasycznej. Wielokrotnie nagradzany, w tym najwyższym wyróżnieniem akademickim Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, tj. medalem Palmae Universitatis Studiorum Posnaniensis.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 12 września 2022 r.
__________________________________________________________________________
![hdk_znin.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/hdk_znin.png)
KLUB HONOROWYCH DAWCÓW KRWI im. dr Andrzeja Hoffmanna w Żninie
W 1970 r. z inicjatywy ówczesnego Sekretarza Lokalnego Zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża Pana Hieronima Grzelaka oraz Dyrektora Szpitala Powiatowego w Żninie lek. med. Andrzeja Hoffmanna na Pałukach powstał pierwszy Klub Honorowych Dawców Krwi, w którym w momencie powstania było zrzeszonych 21 członków. W pierwszych latach działalności organizacja liczyła 162 członków, a do 1976 r. była jedyną w regionie. Celem Klubu jest działalność na rzecz rozwoju krwiodawstwa, krwiolecznictwa, ratownictwa, ochrony ludności, promocji i ochrony zdrowia oraz pomocy społecznej.
Pierwszym Prezesem był Michał Baszkiewicz z Dziewierzewa, a po nim kolejno: Jan Pięta, Kazimierz Matuszak, Józef Sztanga, Włodzimierz Dolaciński i Tomasz Świtała. Od 2018 r. do dzisiaj funkcję tę pełni Barbara Nowak. Obecnie Stowarzyszenie zrzesza ok. 350 krwiodawców, w tym 80 członków będący jednocześnie członkami Polskiego Czerwonego Krzyża. W dowód uznania za ratowanie zdrowia i życia ludzkiego społeczeństwo Powiatu Żnińskiego ufundowało w 1974 r. Honorowym Dawcom Krwi pomnik.
Istotą honorowego krwiodawstwa jest dobrowolne i nieodpłatne oddawanie krwi, która jest najcenniejszym darem, jaki można ofiarować drugiemu człowiekowi. Krwiodawcy zrzeszeni w Klubie Honorowych Dawców Krwi Polskiego Czerwonego Krzyża odznaczani byli m.in. Złotymi Krzyżami Zasługi, Orderem Odrodzenia Polski, Odznakami „Kryształowe Serce” i odznakami „Zasłużeni dla Zdrowia Narodu”. Ponadto osoby które oddały więcej niż 6 litrów krwi otrzymują odznaki „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” I, II i III stopnia.
Członkowie Klubu chętnie włączają się w indywidualne zbiórki krwi dla chorych, szczególnie dzieci, oddając krew ze wskazaniem na konkretną osobę. Zarząd Klubu i wolontariusze promują honorowe krwiodawstwo wśród dzieci i młodzieży uczestnicząc w szkolnych prelekcjach. Corocznie organizowane są w Żninie uroczyste obchody dni honorowego krwiodawstwa połączone z tradycyjnym balem HDK, które integrują środowisko. Od 2021 r. członkowie Klubu organizują akcje poszukiwania bliźniaka genetycznego. We współpracy z Fundacją DKMS rejestrują potencjalnych dawców szpiku.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 12 września 2022 r.
__________________________________________________________________________
![31.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/31.png)
Teresa Paliwoda jest emerytowaną nauczycielką. Karierę zawodową związała ze Szkołą Podstawową w Łabiszynie, edukując wiele pokoleń uczniów oraz będąc dla nich autorytetem.
W latach 60/70 XX wieku działała na rzecz lokalnego środowiska, a od 1998 r. nieprzerwanie do roku 2024 pełniła funkcję radnej Rady Miejskiej w Łabiszynie, co wynikało z ogromnego poparcia lokalnej społeczności oraz działalność na rzecz samorządu lokalnego, szczególnie w sferze opieki społecznej. Dzięki dobrej współpracy Rady Miejskiej w Łabiszynie z Burmistrzem Łabiszyna zrealizowano wiele ważnych dla mieszkańców inwestycji m.in. wyremontowano wszystkie obiekty użyteczności publicznej, oddano do użytku salę gimnastyczną przy Zespole Szkół w Lubostroniu oraz wybudowano boiska wielofunkcyjne. Niewątpliwie najtrafniejszą inwestycją była w 2009 r. rewitalizacja „Łabiszyńskiej wyspy”, która stała się ważnym miejscem na mapie turystycznej województwa kujawsko-pomorskiego pod względem przyrodniczym, kulturowym, rekreacyjnym i historycznym. Dodatkowo w 2017 r. dokonano rewitalizacji starego miasta w Łabiszynie. Do innych ważnych inwestycji należy zaliczyć modernizację oraz budowę dróg i ciągów pieszych, budowę mostu i kładki w Łabiszynie, budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej oraz zbiorników retencyjnych, modernizację stacji uzdatniania wody oraz przekazanie mieszkańcom 40 mieszkań komunalnych.
Obok kwestii społecznych Teresa Paliwoda wspiera aktywnie działalność w sferze kultury. Często przewodzi pracom komisji konkursowych, od lat koordynuje eliminacje gminne „Powiatowego Konkursu wiedzy o samorządzie terytorialnym” oraz aktywnie angażuje się w organizację wydarzeń lokalnych i regionalnych m.in. „Łabiszyńskich Spotkań z Historią” czy dożynek powiatowych i wojewódzkich. Poprzez udział w inicjatywach Klubu Seniora „Tulipan” integruje społeczność lokalną. Doskonale rozumie potrzeby młodych ludzi i od lat wspiera działalność Łabiszyńskiej Aktywnej Młodzieży.
Za swoje działania edukacyjne została wyróżniona Listem pochwalnym Ministra Oświaty, a za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej otrzymała Nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania oraz Nagrodę Dyrektora Szkoły. Za działalność na rzecz lokalnej społeczności została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 29 września 2023 r.
_____________________________________________________________________
![hdk_strazak.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/hdk_strazak.png)
Klub HDK-PCK „Strażak” w Rogowie jest podstawową jednostką organizacyjną Polskiego Czerwonego Krzyża działającą w strukturze oddziału rejonowego w Żninie. Działalność Klubu rozpoczęła się w grudniu 1983 r. w Złotnikach, a po transformacji ustrojowej i ze względu na zmiany w składzie członków Klubu działalność kontynuowana była w Rogowie.
Od 2007 roku w Rogowie organizowane są akcje poboru krwi, na które za każdym razem zgłasza się około 50 dawców. Średnio z akcji poborowej pozyskuje się ponad 20 litrów krwi, a w ciągu roku ponad 100 litrów.
W lipcu 2023 r. Klub HDK-PCK „Strażak” w Rogowie obchodził 40-lecie działalności, w ciągu której krwiodawcy oddali łącznie około 3000 litrów krwi ratującej wiele istnień ludzkich. Oprócz cyklicznej działalności Klub organizował również akcje poboru krwi dla osób poszkodowanych podczas katastrofy w Chorzowie, dla Agaty Mróz czy Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi.
Członkowie Klubu chętnie biorą udział w akcjach promujących ideę honorowego krwiodawstwa, np. Trasa Czerwonej Nitki – integralnego elementu ogólnopolskiej kampanii społecznej „Twoja krew, moje życie” oraz podczas organizowanych przez Klub spotkań promujących krwiodawstwo z młodzieżą szkolną.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 29 września 2023 r.
___________________________________________________________________________
![33.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/33.png)
Zbigniew Zwierzykowski jest mieszkańcem Żnina. Po ukończeniu studiów na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej rozpoczął pracę w cementowni „KUJAWY”, gdzie finalnie objął stanowisko kierownicze w pionie dyrektorskim. Po przejściu w stan spoczynku rozwinął wcześniej prowadzoną działalność na rzecz upowszechniania kultury oraz regionalizmu. Od wielu lat prowadzi prelekcje wśród młodzieży i dorosłych na temat patriotyzmu, szczególnie dużo uwagi poświęcając dziejom Powstania Wielkopolskiego na terenie Pałuk. Jest współautorem publikacji „750 lat Miasta Żnina” oraz „Powstanie Wielkopolskie w Żninie”, jego teksty można znaleźć w licznych opracowaniach i periodykach. Jest kolekcjonerem i posiada bogate zbiory medalierskie, falerystyczne, bibliofilskie i filokartystyczne, które wielokrotnie były prezentowane na wystawach w szkołach (26 wystaw), muzeach i bibliotekach. Swój dorobek kolekcjonerski w zakresie filokartystyki udostępnił w 7 albumach: Żnin, Barcin, Łabiszyn, Janowiec Wlkp., Gąsawa, Rogowo i Kcynia na dawnych pocztówkach. Pan Zbigniew Zwierzykowski jest członkiem założycielem Żnińskiego Towarzystwa Kultury oraz członkiem Rady Muzealnej Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie.
Za swoje działania został wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu za popularyzację wiedzy o Powstaniu Wielkopolskim uhonorował Zbigniewa Zwierzykowskiego najwyższym wyróżnieniem – statuetką Dobosza Powstania Wielkopolskiego oraz Odznaką „Wierni Tradycji” nadaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Powstania Wielkopolskiego. Za swój wkład i pracę w Zarządzie Oddziału Kujawsko-Pomorskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu i Materiałów Budowlanych został odznaczony Złotą Odznaką Honorową z Brylantem „Za zasługi dla Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych”. Otrzymał również Srebrną Odznakę „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”. Zbigniew Zwierzykowski został odznaczony w 1985 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz w 2014 r. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Za zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych” oraz Odznaką „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 29 września 2023 r.
______________________________________________________________________________
![34.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/34.png)
Zofia Kozłowska jako rolniczka oraz działaczka samorządowa i społeczna odcisnęła niekwestionowane, znaczące piętno, które buduje oraz utrwala tożsamość społeczną naszego Powiatu. Jest propagatorką rodzinnego gospodarowania w rolnictwie, miłośniczką pałuckiej i wielkopolskiej kultury, której hołduje w każdym miejscu i czasie wspierając przedsięwzięcia z tym związane. Z powodzeniem angażuje się w organizację corocznej imprezy pod nazwą Kujawski Festiwal Pieśni Ludowej, stwarzającej niepowtarzalny klimat
i dającej okazję zespołom ludowym do zaprezentowania się na scenie, a publiczności kontakt z lokalnym folklorem i miejscową tradycją, co bez wątpienia utrwala nasze dziedzictwo. To z jej inicjatywy we współpracy z gminami naszego Powiatu corocznie odbywają się Powiatowe Prezentacje Stołów Wielkanocnych, dzięki którym młodsze pokolenie ma okazję poznawać ludowe tradycje związane z okresem świąt. Zofia Kozłowska wspiera również strażaków ochotników, uczestniczy w akcjach charytatywnych na rzecz osób potrzebujących. Jej wsparciem obejmowane były również przedsięwzięcia sportowe m.in. zawody motorowodne, za co otrzymała w 2014 roku Medal za Zasługi dla Sportu Motorowodnego. W 2013 roku na Dożynkach Prezydenckich w Spale pełniła zaszczytną rolę Starościny reprezentując środowisko rolnicze naszego województwa.
Od ponad piętnastu lat pełni funkcję Przewodniczącej Rady Wojewódzkiego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych w Bydgoszczy. Jako wzorowa rolniczka była laureatką pierwszej edycji konkursu Rolnik Pomorza i Kujaw. Dzięki temu weszła w skład Kapituły Konkursu, a po latach została jej Przewodniczącą.
Za swoją działalność zawodową i społeczną wyróżniona została wieloma cennymi medalami i odznaczeniami:
- Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, nadanym w 2009 roku,
- Srebrnym Krzyżem Zasługi, nadanym w 2001 roku,
- Medalem „Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano – Pomeraniensis”, nadanym przez Marszałka Województwa Kujawsko -Pomorskiego w 2023 roku,
- Odznaką Zasłużony dla Rolnictwa w 1997 roku,
- Odznaką Zasłużony dla Kółek Rolniczych w 2003 roku,
- Nagrodą Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego AGRICOLA Syn Ziemi w 2013 roku,
- Nagrodą Grand Prix Rolnik Pomorza i Kujaw w 2003 roku.
Ponadto Pani Zofia Kozłowska przy różnych okazjach była nagradzana
i honorowana licznymi dyplomami i wyróżnieniami.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUŻONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 12 września 2024 r.
____________________________________________________________________________
![35.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/35.png)
Jacek Pietraszko z zawodu jest nauczycielem. W latach 1997- 2016 pełnił funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich, późniejszego Zespołu Publicznych Szkół nr 1. Będąc dyrektorem placówki oświatowej miał przede wszystkim na uwadze dobro dzieci i polepszenie warunków nauki. Współpraca ze szkołą partnerską w Jaszunach na Litwie służyła wymianie młodzieży, dzięki której uczniowie mogli m. in. złożyć kwiaty na grobie sławnego żninianina Jana Śniadeckiego.
W trakcie pracy pełnił liczne funkcje społeczne. W latach 1991-1997 był kierownikiem Rejonu Żnin Wojewódzkiego Szkolnego Związku Sportowego, w okresie 1996-1999 był członkiem komisji dyscyplinarnej dla nauczycieli przy Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy. Duże uznanie w lokalnym społeczeństwie spowodowało, że w wyniku wyborów samorządowych został radnym Rady Powiatu w Żninie i członkiem Zarządu Powiatu w Żninie, w kadencji 2002 – 2006. W swoim życiu zawodowym podjął się również pracy w Międzyszkolnym Klubie Żeglarskim, którego był prezesem przez dwie kadencje.
Na szczególną uwagę zasługuje działalność propagująca postawę patriotyczną i pielęgnowanie miłości do „małej ojczyzny” u młodych ludzi. Udowadniają ten fakt obchody kolejnych rocznic wybuchu Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, które ze skromnego szkolnego Święta Patrona Szkoły, stały się wielkimi uroczystościami dla społeczności Żnina. Biorą w nich udział władze państwowe, wojewódzkie, samorządów powiatowych
i gminnych, a także parlamentarzyści oraz hierarchowie kościoła. Przy Szkole Podstawowej nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Żninie utworzył żniński Oddział Kujawsko - Pomorskiego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, które w 2020 roku obchodziło swoje dwudziestolecie działalności. Dzięki Jego inicjatywie na terenie gminy Żnin odsłonięto pięć pamiątkowych tablic, nadano dwóm ulicom nazwy upamiętniające Powstanie Wielkopolskie. W 2004 roku wspólnie z kilkoma nauczycielami Szkoły Podstawowej nr 1 w Żninie opublikował „Słownik biograficzny Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 ze Żnina i okolic”, a w 2018 roku ukazała
się publikacja pt. „Powstanie Wielkopolskie w Żninie”, w której jest autorem działu o Towarzystwie Powstania Wielkopolskiego. Jacek Pietraszko był przez trzy kadencje prezesem Oddziału Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego oraz członkiem zarządu głównego TPPW, a od maja 2010 roku wchodzi w skład powołanego przez wojewodę Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Walk i Męczeństwa Województwa Kujawsko-Pomorskiego, obecnie Komitetu „Niepodległa 2018”. Za osiągnięcia na niwie społecznej i zawodowej był wielokrotnie nagradzany i odznaczany.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 12 września 2024 r.
_______________________________________________________________________________
![lugiewicz.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/lugiewicz.png)
Krystyna Ługiewicz jest jedną z najlepszych i najbardziej rozpoznawalnych hafciarek z regionu Pałuk. Haftuje od dzieciństwa, sztuki tej nauczyła się od swojej mamy. Potem uczestniczyła w kursach organizowanych przez koła gospodyń w rodzinnej miejscowości Grochowiska Księżne. Od 1978 do 1990 roku pracowała w spółdzielni cepeliowskiej „Rzut” z siedzibą w Toruniu, gdzie wykonywała prace hafciarskie. Od początku lat 80. XX w. bierze udział w Konkursie „Sztuka ludowa Pałuk”, który jest najstarszym konkursem w Polsce, organizowanym od 1962 roku, zdobywając najwyższe laury.
Twórczyni jest także laureatką ogólnopolskich konkursów na sztukę ludową m.in.: „ Współczesny strój regionalny” we Włocławku – 1988 r., „A to polskie właśnie”- STL Lublin – 2004 r., „ Z nitki i gliny” w Częstochowie – 2009 r. W roku 1988 został jej przyznany przez Centralę Przemysłu Ludowego i Artystycznego w Warszawie tytuł twórcy ludowego. Do Stowarzyszenia Twórców Ludowych należy od roku 1994.
Od wielu lat jest związana z Domem Kultury w Żninie i Kołem Miłośniczek Haftu Pałuckiego. Przez cały czas swojej działalności prowadziła kursy i warsztaty haftu pałuckiego, głównie na terenie Pałuk: w domach kultury w Szubinie, Żninie, Gąsawie, w świetlicy w Bożejewiczkach oraz w Wielkopolskim Parku Etnograficznym w Dziekanowicach. Najdłużej prowadzi kursy w Rogowie - od 20 lat, oraz w Wągrowcu, od 12 lat. Sprawuje tam opiekę merytoryczną nad Kołem Hafciarskim działającym przy Muzeum Regionalnym.
Pani Krystyna Ługiewicz haftuje części stroju kobiecego: czepce, kryzy, koszule, halki (białe i czerwone) oraz fartuchy. Przenosi tradycyjne wzory na współczesne formy: obrusy, bieżniki, serwetki, a także na bieliznę pościelową. Jej prace, odznaczające się wiernością starym, tradycyjnym motywom i wzorom pałuckim oraz wybitnymi kompozycjami i niezwykłą starannością wykonania haftów, eksponowane były na wielu wystawach w różnych muzeach w Polsce: m.in. Toruń, Bydgoszcz, Lublin, Włocławek, Częstochowa i oczywiście corocznie na pokonkursowej wystawie organizowanej w Szubinie, a w listopadzie 2023 na indywidualnej wystawie z okazji 45 - lecia pracy twórczej w Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie. Znajdują się też w zbiorach muzealnych (w Muzeum Etnograficznym Toruniu, Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie, także w muzeach w Szubinie i Wągrowcu oraz w Wielkopolskim Parku Etnograficznym w Dziekanowicach).
Od 2000 r. jest coroczną laureatką nagród Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w konkursie Aktywności Artystycznej Twórców Ludowych, w którym ocenie podlega autentyczna (potwierdzona) aktywność twórcza - udział w kiermaszach, wystawach, warsztatach, przekazywanie młodemu pokoleniu umiejętności, otrzymując nagrody specjalne za swoją niezwykłą i ponadprzeciętną aktywność. Pani Krystyna Ługiewicz będąc ambasadorką sztuki hafciarskiej przyczyniła się do wpisania haftu pałuckiego na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Decyzję w tej sprawie podjęło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 14 marca 2025 roku.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 9 września 2025 r.
_______________________________________________________________________________
![biskupin.png [945x1181]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/404/cms/szablony/14504/zdjecia/orign/biskupin.png)
Muzeum Archeologiczne w Biskupinie stanowi jeden z najważniejszych elementów tożsamości Powiatu Żnińskiego, Województwa Kujawsko – Pomorskiego, Polski i Europy. Jest nie tylko największą atrakcją turystyczną w naszym powiecie, ale przede wszystkim miejscem z którym mieszkańcy Pałuk się identyfikują, mając powód do dumy, że to właśnie stąd możemy czerpać wiedzę o życiu naszych praojców. Nie bez znaczenia jest fakt, że instytucja stała się istotnym ośrodkiem badawczo – historycznym co skutkuje zwiększoną rozpoznawalnością, rangą i prestiżem w świecie nauki. Dlatego tak chętnie naukowcy z całego świata zjeżdżają do osady na konferencje i seminaria, których efektem są między innymi publikacje książkowe. Szerokie spektrum działalności, kreatywność oraz otwartość na nowe formy prowadzenia placówki sprawiają, że cieszy się ona niesłabnącą popularnością, co z kolei przekłada się na liczbę odwiedzających. Każdego roku Biskupin gości 200 tysięcy turystów wiodąc prym wśród „muzeów na wolnym powietrzu” na terenie starego kontynentu. Wśród niezliczonych przedsięwzięć organizowanych przez instytucję na szczególne uznanie zasługuje coroczny Festyn Archeologiczny, który każdego roku dedykowany jest innej tematyce, a jego program uwzględnia pozycje dla różnych grup odbiorców.
Muzeum Archeologiczne w Biskupinie jest jednym z największych i najbardziej rozpoznawalnych rezerwatów archeologicznych w Europie. Na jego terenie znajdują się bogate ślady osadnictwa od epoki kamienia aż po wczesne średniowiecze, w tym pozostałości osady obronnej z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, które z racji wyjątkowo dobrego stanu zachowania drewnianych konstrukcji jeszcze w latach 30. XX wieku zostały nazwane „Polskimi Pompejami”. Z uwagi na ich szczególną wartość dla dziedzictwa kulturowego oraz znaczenie naukowe i dydaktyczne, obszar półwyspu Jeziora Biskupińskiego i okolicy od 1994 roku jest uznany za Pomnik Historii. Tym samym znalazł się on w gronie najcenniejszych obiektów/obszarów zabytkowych Polski. Obecnie na jego terenie znajdują się rekonstrukcje pradziejowych i wczesnośredniowiecznych osiedli, w tym słynnej osady obronnej z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza.
Muzeum Archeologiczne w Biskupinie powstało w 1950 roku w oparciu o ówczesne placówki badawcze (Instytut Badania Starożytności Słowiańskich oraz Kierownictwo Badań nad Początkami Państwa Polskiego – Kierownictwo Prac w Biskupinie) w ramach Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od 1956 roku funkcjonowało jako Odział Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie (ówczesnym dyrektorem PMA był prof. Zdzisław Rajewski, badacz Biskupina i współtwórca koncepcji utworzenia w Biskupinie rezerwatu archeologicznego). Od 1974 roku Oddziałem PMA w Biskupinie kierowała pani Róża Mikłaszewska-Balcer, a od 1983 roku pan Wiesław Zajączkowski, realizator idei rozbudowy rezerwatu archeologicznego, utworzenia w Biskupinie ośrodka konserwacji drewna i badań dendrochronologicznych oraz centrum odtwórstwa historycznego (dyrektor MAB w latach 2000-2017). Od 2000 roku Muzeum jest samorządową instytucją kultury i działa w oparciu o ustawę o muzeach z dnia 21 listopada 1996 roku, a jego Organizatorem jest Województwo Kujawsko-Pomorskie. Muzeum Archeologiczne w Biskupinie mając status Pomnika Historii, wyróżnionego prestiżową nagrodą Europa Nostra odznacza się szczególnym znaczeniem dla dziedzictwa kulturowego, będąc ambasadorem Powiatu Żnińskiego, niekwestionowanym skarbem na mapie Pałuk kształtującym świadomość historyczną i narodową.
DATA NADANIA TYTUŁU ZASŁUZONY DLA POWIATU ŻNIŃSKIEGO: 9 września 2025 r
